Аятымызда энъ муим меселелерден бири – къул акъкъыдыр. Фикиримиздже, къул акълары ичинде энъ муим олгъаны – ана-баба акъкъыдыр.
Аллах ве Ресулине итааттан сонъ ана-бабагъа итаат келе, чюнки олар дюньягъа келиш весилемиз ве Аллахтан берильген буюк ниметлерден биридир. Олар – бизни тербие эткен, маддий ве маневий аятымызны къургъан мимарлардыр. Шу себептен оларнынъ устюмиздеки акълары сайыгъа кельмейджек къадар чокътыр.
Шу мевзунен алякъалы оларакъ Аллах Къуран-ы Керимде бойле буюра: «Раббинъ ялынъыз Онъа къуллукъ этменъизни, ана-бабанъызгъа да яхшы мунасебетте олманъызны кесен-кес бир шекильде эмир этти. Олардан бири, я да экиси сенинъ янынъда къартайсалар, оларгъа «Уф!» биле деме, оларны азарлама; экисине де гузель сёз сёйле» («Исра» суреси, 17/23 ает).
Абдуллах бин Месуд (р.а) бойле ривает эткен эди: «Ресулюллах (с.а.с.) Эфендимизден: «Аллах энъ чокъ бегенген амель къайсыдыр?», – деп сорадым. Ресуллюлах: «Вакъытында къылынгъан намаздыр», – деп, джевап берди. – «Сонъра насыл ибадет келе?», – дие, сорадым. – «Ана ве бабагъа яхшылыкъ ве итаат этмек», – деп буюрды. – «Даа сонъра насыл ибадет келе?», – деп сорадым. – «Аллах ёлунда джихад этмек», – буюрды» (Бухарий, «Мевакъит», 5; Муслим, «Иман», 137-139).
Корьгенимиз киби, ана-бабагъа итаат этмек – Юдже Аллах бегенген амеллерден биридир.
Аллаху Тааля озь ризасыны ана-бабанынъ ризасына багълагъан. Бу акъикъатны Севгили Пейгъамберимиз (с.а.с.) бизге бойле бильдирген: «Аллахнынъ разылыгъы – ана-бабанынъ разылыгъында, Аллахнынъ ачувланмасы да – ана-бабанынъ ачувланмасындадыр».
Аятнынъ фыртыналарында бизни къорчаламакъ ичюн озь джанларыны феда эткен, бутюн кучьлеринен бизни осьтюрген, ихтияджымыз олгъан эр шейни теминлеген ана-бабамызнынъ акъларыны тёлемек, асыл, мумкюнми?!
Шу хусуста Мевляна Хазретлери не гузель буюргъан: «Ана акъкъына дикъкъат эт! Оны башынъа тадж эт! Чюнки аналар догъум агърыларыны чекмесе эдилер, балалар дюньягъа кельмеге ёл тапып оламаз эдилер». Шу себептен биз, Аллах ве Ресулине итааттанъ сонъ ана-бабамызгъа нисбетен урьмет, итаат ве керекли хызметлернен мукеллефмиз. Эгер узакъ бир ерде яшасалар, оларны зиярет этип, гонъюллерини алмалы, дуаларыны истемек керекмиз. Оларгъа хызмет этмек, яхшы сёз сёйлемек, икрамда булунмакъ, бизим энъ буюк вефа борджумыздыр. Хусусан, къартлыкъ вакъытларында бунъа пек дикъкъат этмек керекмиз.
Ана-баба гъайр-ы муслим олса да, Аллаху Тааля оларгъа яхшы бакъмакъны, истеклерини ерине кетирмекни (эгер бу истеклер Аллахкъа къаршы олмаса), гонъюллерини хош этмекни эмир эте.
Дженнетнинъ ёлу ана-бабанынъ ризасындан кечмектедир. Юдже Аллах дженнетни салиха аналарнынъ аякълары тюбюне тёшеди, бабаларны да дженнетнинъ орта къапысы эткендир.
Сёзлеримни Къуран-ы Керимде олгъан дуанен битирмек истейим. – «Раббим! Кичиклигимде олар мени насыл етиштирген олсалар, шимди Сен де оларгъа (ойле) рахмет эйле!» («Исра» суреси, 17/24 ает).
Аллаху Тааля эпимизге ана-бабаларымызгъа энъ гузель шекильде давранмамызгъа ярдымджы олсун. Амин!
Мерьем ЛЮМАНОВА