03.04.2020 БЕРААТ ГЕДЖЕСИ
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ اَسْرَفُوا عَلَى اَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّٰهِ اِنَّ اللّٰهَ يَغ-ْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
[Къуль я ибадие’ллезине эсрафу аля энфусихим ля текънету мир рахметиллях. Иннеллахе егъфиру’з-зунубе джемиа. Иннеху хуве’ль-гъафуру’р-рахим].
Азиз муминлер! Рахмети сонъсуз, багъышлавы сынъырсыз олгъан Юдже Раббимиз окъугъаным «Зумер» суресининъ 39/53-юнджи аетинде бизлерге бу муждени бере: «Айт: «Эй, озь нефислерине къаршы адден ашкъан къулларым! Аллахнынъ рахметинден умют кесменъиз! Чюнки Аллах бутюн гунахларны багъышлай. Шубесиз, О, чокъ багъышлайыджы, чокъ мерхаметлидир».
Урьметли мусульманлар! Базы дегерли вакъытлар бар ки, Юдже Раббимиз эсналарында мусульманларгъа даа зияде багъышланув ве тёвбе ичюн имкянлар бере. Бойле мубарек вакъытлардан бири – Шабан айынынъ ортасында ерлешкен Бераат геджесидир. Бу йыл апрельнинъ 7-сини 8-ине багълагъан шу гедже акъкъында Пейгъамбер Эфендимиз (с.а.с.) бир хадисинде бойле буюргъан: «Шабан айынынъ он бешинджи кунюни оразалы кечиринъиз. Геджесинде исе, ибадетке турунъыз. Чюнки, о куню, кунеш баткъаны вакъыт, Аллах Таала энъ якъын семагъа теджелли этип, танъ аткъангъа къадар: «Менден багъышланув тилеген ёкъмы, оны багъышлайым?! Менден рызыкъ истеген ёкъмы, онъа рызыкъ берейим! Мусибетке огърагъан ёкъмы, она афиет берейим, …», – буюра» (Ибн Маджe, «Икъамету’с-сaлят», 191).
Мухтерем джемаат! Омюримиз – энъ къыйметли сермиямыздыр. Бераат геджеси де – аят ёлджулыгъымызнынъ энъ берекетли ерлеринден биридир. Бераат геджеси – бизлерге аятымызны янъыдан козьден кечирмек, озь-озюмизни эсапкъа чекмек ве тефеккюр этмек ичюн буюк фырсаттыр. Берат геджеси – иляхий рахметнинъ теджелли эткени куньдир. Берат геджеси – пешманлыкъ ве умют заманы, эллернинъ дуагъа, гонъюллернинъ коклерге ачылгъаны геджедир.
Бу мубарек гедже бизлерге эр тюрлю гунахтан узакъ къалмагъа огрете. Аллахнынъ багъышлавына иришмеге тырышмакънен берабер афу этмек кереклигини де хатырлата. Чюнки Аллахтан афу беклеген кимсе озю де багъышлайыджы олур. Якъынларына, дин къардашларына, этрафтаки инсанларгъа нисбетен сабырлы, анълайышлы ве афу этиджи олур. Аллахнынъ разылыгъыны истеген мусульман, ич кимсени хор ве кичик корьмез. Аллахнынъ севгисине иришмек истеген мумин эр вакъыт юрегинде севги ве мерхамет ташыр.
Бераат геджеси эм де гонъюллерни алмакъ, даргъынлыкъ диварларыны йыкъмакъ, кин, нефрет ве интикъам дуйгъуларыны ашмакъ куню олмалы.
Сайгъылы диндашларым! Бу гедже весилесинен бир кере даа хатырлатмакъ истейим ки, инсанлыкъ ичюн ёлланылгъан хайырлы бир уммет олмакъ ёлунда эпимизге айры-айры месулиетлер юклене. Келинъиз, шу берекетли заман ичинде унуткъанымыз ве терк эткенимиз вазифелеримизни янъыдан хатырлайыкъ. Энъ якъынларымыздан башлап, этрафтаки инсанларгъа севги ве мерхаметимизни бералмасакъ, етим ве оксюзлерге, зулумгъа огърагъан къардашларымызгъа ярдым элини узатамасакъ, бунынъ ичюн тёвбе этейик. Ихмал эткен къуллугъымызны козьден кечирейик. Гонъюль дюньямызны дуа, ибадет ве тефеккюр иле гузеллештирейик. Гунахкъа ве ярамайлыкъкъа кеткен ёлларны къапатайыкъ. Эйилик укюм сюрген бир дюнья ичюн кучюмизни сарф этейик. Аллахнынъ рахмети бол олгъан бу геджени энъ гузель шекильде дегерлендирейик. Аллахкъа бойсунып ве теслим олып, гузель амеллеримизнен тёвбелеримизни ве истигъфарларымызны ялынъыз Онъа арз этейик. Хаталарымыздан, къусурларымыздан, гунахларымыздан, оларгъа бир даа къайтмамакъ узьре, юз чевирейик.
Хутбени Пейгъамберимизнинъ дуасынен битирмеге истейим: «Аллахым! Гъазабынъдан разылыгъынъа, джезанъдан багъышлавынъа, Сенден кене Санъа сыгъынам. Санъа макътавларны саймакънен битирип оламам. Сен Озюнъни насыл макътагъан олсанъ, ойлесинъ» (Mуслим, «Сaлят», 222); «Аллахым, Сени анъып, зикир этмек, ниметине шукюр этмек, Санъа энъ гузель шекильде ибадет этмек ичюн бизге ярдым эт» (Эбу Давуд, «Витир», 26).