27.12.2019 – БИР ОМЮР МЕСУЛИЕТ ШУУРЫНЕН ЯШАМАКЪ
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ
[Куллю нефсин заикъату’ль-мевт. Ве иннема тувеффевне уджуракум евме’ль-къыямех. Фемен зухзиха ани’н-нари ве удхиле’ль-дженнете фекъад фаз. Ве маль-хаяту’д-дюнья илля метау’ль-гъурур].
Мухтерем мусульманлар! Окъугъаным «Ал-и Имран» суресиндеки 185-инджи ает-и керимеде Юдже Раббимиз бойле буюра: «Эр джанлы олюмнинъ дадыны аладжакъ. Ве, ич шубесиз, Къыямет куню япкъанларынъызнынъ къаршылыгъы сизге айнен бериледжек. Ким джеэннемден узакълаштырылып, дженнетке кирдирильсе, о, артыкъ, къуртулгъан. Дюнья аяты, затен, алдатыджы шейлерден ибареттир». Бир хадис-и шерифте исе, Севимли Пейгъамберимиз (с.а.в.) бойле буюргъан: «Акъыллы кимсе нефсине саип олгъан ве олюмден сонърасы ичюн чалышкъан кимседир. Аджиз кимсе исе, нефсининъ арзу ве истеклерине уйгъан ве, бунъа бакъмадан, аля Аллахтан эйилик тилеген кимседир» (Тирмизий, «Сыфату’ль-къыямe», 25).
Азиз муминлер! Раббимиз къайсымыз даа гузель ишлер ишлейджегимизни сынамакъ ичюн олюмни ве аятны яратты («Mульк», 67/2). Эбедий алемде дженнетте я да джеэннемде оладжагъымыз бу аятта япкъанларымыз я да ихмал этип ташлагъанларымызнен бельгиленеджек. Эпимиз яшап коремиз ки, заман сув киби акъа ве эр кечкен кунь омюр сермиямыз азала. Кечкен эр дакъкъа бизни яшлыгъымыздан узакълаштырып пишкинликке ве, атта, къартлыкъкъа бир адым даа якъынлаштыра. Не вакъыт, къаерде ве насыл къаршымызгъа чыкъаджагъы билемегенимиз о олюм ве эсап кунюне догъру якъынлашамыз.
Дегерли мусульманлар! Юдже Раббимиз Къуран-ы Керимде бойле буюра: «Инсан башы бош (озю-озюне) къалдыраладжагъыны тюшюнеми?» («Kъыямe» суреси, 75/36). Бу ает-и кериме, башта омюр олмакъ узьре, Раббимиз ихсан эткен бутюн ниметлернинъ айны заманда месулиет кетиргени хусусунда бизни тенбиелей. Инсан Аллах тарафындан берильген эр бир ниметни бизге эманет этти. Динимиз бир эманеттир, – диний дегерлеримизни козетмек, динимизни яшамакъ – вазифемиздир. Ана-ватанымыз да бизлер ичюн Аллахтан берильген бир эманеттир. Онъа саип чыкъмакъ ве оны абаданлаштырмакъ, эдждатларымыздан алгъанымыз киби, даа гузель бир шекильде кельген несиллеримизге теслим этмек – боюн борджумыздыр. Омрюмиз де Раббимизнинъ бизге бир эманетидир. Омрюмизни къаерде, не ичюн ве насыл кечиргенимизден сораладжакъмыз. Севимли Пейгъамберимизнинъ ифадесинен пек чокъ инсан сагълыкъ ве бош вакъыт меселесинде алданалар, бу эки эшсиз ниметнинъ къыйметини къаврамайлар (Бухарий, «Рикъакъ», 1). Амма, Аллахкъа нисбетен месулиет анълайышынен кечирильген заманлар къазанчкъа чевириле ве саибини пешманлыкътан къуртара. Аллахкъа иман ве Ресулюллахнынъ суннетине таби олмакънен кечкен омюр берекетленир. Эйилик, ихсан, фазилет ве гузель ахлякънен сюсленген омюрлер берекет толур.
Азиз муминлер! Милядий янъы 2020 йылына кирер экенмиз, озюмизге сорайыкъ: Раббимизнинъ разылыгъыны къазанув азмини аятымызнынъ меркезине ерлештире бильдикми? Ёкъса, истеклеримизнинъ аркъасындан сюрюклендикми? Кучь ве къуветимизни, бильги ве эмегимизни, акъыл ве теджрибемизни ислямий акъикъатларны, инсаний ве ахлякъий дегерлерни юджельтмек ичюн харджадыкъмы? Ёкъса, куньделик арзуларымызны ве шахсий менфаатларымызны огге алдыкъмы? Гонълюмизде мерхамет, адалет, итаат ве икметке ер бердикми? Ёкъса, кибир, косьтериш, саранлыкъ ве асет хасталыгъына енъилип тюштикми? Раббимизнинъ «Mаидe» суреси, 5/90-ынджы аетте: «Эй, иман эткенлер! Ички, къумар, тикильген путлар ве фал окълары ялынъыз шейтан иши бирер писликтир. Олардан узакъ турунъыз ки, къуртулышкъа ириширсинъиз» иляхий эмрине садакъатнен багъланып олдыкъмы? Элимизни ярамайлыкълардан чекип олдыкъмы? Тилимизни ярамай сёзлерден къорчалап олдыкъмы? Зеинимизни ярамай тюшюнджелерден темизлеп олдыкъмы? Къальбимизни Аллах севгисинен толдурып олдыкъмы? Ана-бабамызнынъ, апайымызнынъ, балачыкъларымызнынъ акъларыны къорчаладыкъмы? Сонъки сефер къайсы етимнинъ башыны охшадыкъ? Къайсы къомшумызнынъ алыны-хатырыны сорадыкъ? Къайсы къартнынъ гонълюни алдыкъ? Къайсы фукъаренинъ ихтияджыны къаршыладыкъ?
Къыйметли мусульманлар! Къалгъан омрюмизни Раббимизнинъ разылыгъыны къазандыраджакъ эйи ве гузель ишлернен донатмагъа къарар берейик. Инсан олмакънынъ шерефли месулиетини, эманети юкленмекнинъ агъырлыгъыны ве эсап кунюнинъ якъынлыгъыны унутмайыкъ. Заманымызны бошкъа сарф этмейик. Бош ве файдасыз ишлерден узакъ турайыкъ. Хата ве янълышларымыздан вазгечейик. Ибадетлеримизни, хайыр ве хасенатымызны чокълаштырайыкъ. Иште, о заман омрюмизнинъ эр йылы бизим ичюн керчек бир йыл, керчек бир имкян ве умютке чевириледжек.