18.06.21 — ЧАЛЫШКЪАНЛАР АЛЛАХНЫНЪ СЕВГИЛИ КЪУЛЛАРЫДЫР
وَاَن لَيْسَ لِلْاِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعَى
وَقَالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ: مَا اَكَلَ اَحَدٌ طَعَامًا قَطُّ خَيْرًا مِنْ اَنْ يَاْكُلَ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ وَاِنَّ نَبِىَّ اللّٰهِ دَاوُدَ عَلَيْهِ السَّلَامُ كَانَ يَاْكُلُ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ
[Ве эль лейсе лиль-инсани илля ма сеа.
Ве къале расулюллахи, салляллаху алейхи ве селем: «Ма экеле эхадун тааман къатту хайрам мин эй екуле мин амели едихи ве инне небиййеллахи Давуде (а.с.) кяне екулю мин амели едихи].
Мухтерем мусульманлар!
Юдже Аллах энъ гузель шекильде яратып, яратылгъанларнынъ энъ шерефлиси эткени инсангъа сайысыз ниметлер багъышлады. Амма, бу ниметлерни къазанып, олардан файдаланмасыны инсанынъ чалышмасына багълады. Бунъа коре, Аллах Тааля Къуранда, «Неджм» суресининъ 39-ынджы аетинде бойле буюра: «Инсан ичюн чалышып тырышкъанындан гъайрысы ёкътыр». Хазрет-и Пейгъамбер де бир хадис-и шерифинде шу керчекни бойле анълата: «Ич кимсе озь элининъ эмегинден даа хайырлысыны ашамагъан. Аллахнынъ Пейгъамбери Давуд да озь элининъ эмегинден ашагъан эди» (Бухарий, «Бую», 15).
Дегерли муминлер!
Аят инсаны кечимини къазанмакъ ичюн курешмеге меджбур эте. Рызыкъ Аллахтан олса да, оны къазанмакъ ичюн чалышып тырышмакъ инсангъа тюше. Динимизде, ахирет аятыны къазанмакъ адына олса биле, чалышмакъны ташлап, тамамен дюньядан чекильмек, омюр бою ялынъыз бир аят яшамакъ, къыскъасы, рухбанлыкъ (монашество) ясакълангъан. Ислямгъа коре эмек, элял къазанч ве манъалй тери мубаректир, мукъаддестир. Мусульман, бир тарафтан, дюньясыны къазанмакъ, дигер тарафтан да, ахирети ичюн азырлыкъ япмасы керек. Бутюн пейгъамберлернинъ бир иш ве зенаатнен огърашмалары, ве даа сонъра пейгъамберлер оларакъ сайланмалары сонъ дередже дикъкъат чекиджидир.
Мусульманлар Хазрет-и Пейгъамбернинъ бу сёзюне дикъкъат этмели: «Чалышып къазангъан кимселер Аллахнынъ севгили къулларыдыр». Аллах Ресулининъ шу муждесине иришмек ичюн муминлер токътамадан, болдурмадан чалышмакъны озьлери ичюн бир эсас оларакъ бильмек кереклер.
Къыйметли мусульманлар!
Озь эллерини, акъылыны, къабилиетлерини къулланып, арекет эткен инсан озю ве якъынлары ичюн мытлакъ етерли рызыкъ къазаныр. Етер ки, арекет этсин. Аталарымыз айткъаны киби, къайда арекет, анда берекет.
Хутбени Хазрет-и Пейгъамбернен сахабелери арасында олып кечкен ве чалышмакънынъ дегерини ортагъа къойгъан ашагъыдаки къонушманен битирмеге истейим. Бир кунь Аллахнынъ Ресули (с.а.с.) сахабелеринен сухбет эткенде, кучьлю ве мазаллы бир адамнынъ чалышмакъ ичюн кеткенини корелер. Отургъанлардан базылары онынъ чалышмагъа олгъан авеслигини гъарип корип, – «Эй, Аллахнынъ эльчиси, бу адам чокъ чалышмакъ ерине кучюни Аллах ёлунда къуллангъайды», – дегенлер. Бунъа джевап оларакъ Пейгъамберимиз бойле буюргъан: «Ёкъ, янълыш тюшюнесинъиз. Эгер шу адам балачыкъларыны бакъмакъ ичюн чалышса, Аллах ёлундадыр. Эгер къарт ана-бабасынынъ ихтияджларыны корьмек ичюн чалышса, кене Аллах ёлундадыр. Эгер озюнинъ иззети ве шерефи ичюн чалышса, кене Аллах ёлундадыр. Амма рия ве косьтериш ичюн чалышмагъа тырышса, иште, о заман, о, шейтанынъ ёлундадыр» (Табераний, «Эль-Муджемуʼль-эвсат», VII, 56).
Бир мусульман эм озюни ве къорантасыны бакъмакъ ичюн тырышмалы, эм де, кучю ве Аллах берген берекети черчивесинде якъынларына, сой-сопкъа, мухтаджларгъа ярдым этмели, джамилерге садакъа бирип, оларны джанландырмалы.
Юдже Раббимиз япкъан арекетлеримизни берекетлендирсин ве эпимизни озь разылыгъынынъ ёлуна ириштирсин.