24.07.2020 – ИХЛЯСЛЫ ОЛМАКЪ
اِنَّا اَنْزَلْنَا اِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللّٰهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ
[Инна энзельна илейке’ль-китабе биль-хакъкъи фебудилляхе мухлисаль леху’д-дин] (Зумер суреси, 2 ает).
Мухтерем мусульманлар!
Юдже динимиз Ислямда иманнынъ, ибадетнинъ, гузель арекетлернинъ къабулы ниетке багълыдыр. Бир ишни Аллах ризасы ичюн япмакъ ихлястыр. Темиз ниет эр ишнинъ башы. Дунья менфаатныдегильд де Аллахнынъ разылыгъыны къазанмакъ арзусы исе къуллукънынъ сыррыдыр.
Азиз муминлер!
Ниет ве амель бир-бирини тамамлагъан рух ве беден кибилер. Намазны беден арекетинден, оразаны ач ве сувсыз къалмакътан, хадж ве умрени сеяаттан факрълы япкъан – ниеттир.
Инангъан кимсе, Аллахнынъ эмирине джан-гонъюльден уя, костериш ичюн дегиль. Бу хусус Къуранда бойле анълатыла: «(Ресулым!) Шубесиз, Китапны санъа хакъ оларакъ эндирдик. Айса, сен де динни Аллахкъа хас къылып, ихляснен къуллукъ эт».
Мумин ибадетлеринде самимий кимседир. Тилинен, беденинен ве гонъюлинен Раббининъ ниметлерине шукюр эте. Онынъ буюклиги къаршысында озь аджизлигини итираф эте. «Энам» суресининъ 162-нджи аетине буюрылгъан киби: «Шубесиз, меним намазым, къурбаным, аятым ве олюмим – эписи алемлернинъ Рабби Аллах ичюндир», – деп, яшайышыны бойле кечире.
Мумин, те Аллахкъа нисбетен дегиль, этрафтакилерге нисбетен де самимий кимседир. Къорантасынен, сой-сопунен, къомшуларынен самимий мунасебетлер къура. Кулер юзьлю, догъру сёзлю, ачыкъ гонъюллидир. Вефалы ве ярдымсевердир. Этрафына ишанчны ве дюрюстликни яя. Ярамайлыкъкъа мани ола. Бирликнинъ янында, фитненинъ къаршысында тура. Буны, инсанларгъа яхшы корюнмек ве махтанмакъ ичюн япмай, озюни реклама этмей.
Урьметли муминлер!
Пейгъамбер Эфендимиз Мухаммед Мустафа (с.а.с.) бир хадисинде бойле буюргъан: «Аллах анджакъ самимиетнен ве озюнинъ разылыгъы козетилип япылгъан амельни къабул эте» (Несаий, «Джихад», 24).
Эльбет! Амеллер, ниетлерге коре къыймет къазана. Эр кес япкъанынынъ къаршылыгъыны ниетине коре алыр. (Бухарий, «Беду’ль-вахий», 1; Муслим, «Имаре», 155).
Самимиетсиз ишлернинъ Аллах къатында ич бир дегери ёкъ. Унутмайыкъ ки, иманнынъ леззетине, ибадетнинъ файдасына ве Аллахнынъ ризасына ялынъыз темиз бир ниет иле барыла. Хутбени Севгили Пейгъамберимизнинъ бизге огреткен шу дуасынен битирем: «Эр шейнинъ Рабби олгъан Аллахым! Мени ве аилемни дюнья ве ахиретте эр вакъыт Санъа чынъ юректен багълы олгъан къулларынъдан эйле» (Эбу Давуд, «Витр», 25.)