27.11.20 – ИСЛЯМ ТЕМИЗЛИКНИ ЭМИР ЭТЕ
اِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ
قَالَ رَسُولُ اللهِ (ص) :اَلطُّهُورُ شَطْرُ الْإِيمَانِ
[Иннеллахе юхиббу’т-теввабине ве юхиббу’ль-мутетаххирин.
Къале Расулюллахи (с.а.с.): «Эт-тухуру шетру’ль-иман»].
Мухтерем мусульманлар!
Окъугъаным «Бакъара» суресининъ 222-нджи аетинде Юдже Раббимиз бойле буюра: «Шуны яхшы билинъ ки, Аллах тёвбе эткенлерни де севе, темизленгенлерни де севе». Хадис-и шерифте исе, Севгили Пейгъамберимиз (с.а.с.) бойле буюргъан: «Темизлик иманнынъ ярысыдыр» (Муслим, «Тахарет», 1).
Азиз муминлер!
Темизлик табиатнынъ озюнде ве инсанынъ фытратында бар олгъан бир ихтиядждыр. Инсангъа ярашкъан темиз, пак ве гузель олмакътыр. Юдже динимиз Ислям темизликни иманнынъ шарты оларакъ коре, муминлерге маддий ве маневий кирлерден арынмакъны, аятнынъ эр саасында темиз олмакъны эмир эте.
Дегерли мусульманлар!
Темизлик, маддий олгъаны къадар, маневий манада да гузелликке иришмектир, рухны болдурткъан ве гонъюль кузьгюсини къарарткъан маневий кирлерден узакълашмакътыр. Тыш дюньямыз киби, гонъюль ханемизни де тер-темиз тутып, хузургъа иришмектир.
Темизлик – къул олгъанымызны хатырламакъ, яратылув гъаемизни унуттыргъан эр тюрлю хатадан узакълашмакътыр. Озюмизни гунах ве харамдан узакъ тутмактыр. Офке ве асет, кин ве нефрет, ялан ве ифтира, кибир ве рия киби маневий хасталыкълардан арынмакътыр. Аллахнынъ разылыгъына, гузель ахлякъкъа ве элялгъа ёнельмектир.
Мухтерем муминлер!
Маневий манада темизленмеге гъайрет эткен мусульман маддий темизлигине де дикъкъат косьтерир. Темиз яшамакъ ве сагълыгъыны эманет билип къорчаламакъ муминнинъ эм вазифеси, эм фазилетидир. Динининъ диреги, козюнинъ нуру олгъан намазгъа абдестнен азырлангъан эр мумин энъ чокъ кирленген азаларыны куньде энъ аз беш кере темизлей. Пейгъамбер Эфендимизден алгъан тербиеси себебинден, шахсий темизлигине дикъкъат эте. Беденини, урбаларыны, эвини ве этрафыны темиз тута.
Азиз муминлер!
Ресулюллах (с.а.с.) инсанларнынъ чокъусы дегерини билемегени эки ниметтен бири сагълыкъ олгъаныны айткъан (Бухарий, «Рикак», 1). Дикъкъатсыз япылгъан арекет иле сагълыгъыны техликеге атмакънынъ нетиджеси, эльбетте, пешманлыкътыр.
Бойле экен, юкъуджы хасталыкънен курешкенимиз бу куньлерде темизликке эр заманкинден даа зияде дикъкъат этейик. Маска ве месафе къаиделерине уйып, этрафтаки муитке олгъан сайгъымызны, якъынларымызгъа олан севгимизни ве Аллахкъа нисбетен итаатымызны косьтерейик. Джемиет сагълыгъыны энъ аз озь сагълыгъымыз къадар дегерли корейик. Тедбирде ихмалнынъ Раббимиз къатында месулиет олгъаныны унутмайыкъ.