12.03.21 — ИСЛЯМДА КЪАДЫН
رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ اَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ اَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ اِمَامًا
[Раббена хеб лена мин эзваджина ве зурриййатина къуррате эюнив веʼджъальна лиль-муттекъине имама].
Азиз мусульманлар!
Юдже Раббимиз инсанларны эркеклер ве къадынлар оларакъ яратты. Бунда сайысыз икметлер бардыр. Эркек ве къадыннынъ джемиетте фаркълы вазифелери олса да, олар, инсан ве къул оларакъ, Аллахнынъ къатында тенъдир. Аллахнынъ ризасына келишкен бир шекильде яшамакъ, дюньяда эйилик, адалет ве мерхаметнинъ яйылмасы, ярамайлыкъ, зулум ве акъсызлыкънынъ токътатылмасы ичюн тырышмакъ эм эркекнинъ, эм де къадыннынъ вазифесидир.
Сайгъылы муминлер!
Къуран-ы Керимде къадыннынъ джемиет ичиндеки ерини ве акъларыны анълаткъан пек чокъ ает бар. Атта, Къуранда «Ниса», яни «къадынлар» деп адландырылгъан бир суре бар. Инсанлыкънынъ анасы Хз. Хаввадан башлап, тарихта из къалдыргъан нидже къадын Къуранда анълатыла. Иманы ве джесаретинен Хз. Асие, иффети ве диндарлыгъынен Хз. Мерьем, сабыр ве теслимиетинен Хз. Хаджер эпимизге мисаль косьтериле.
Севгили Пейгъамберимизге ильк инангъан ве оны бутюн кучюнен дестеклеген Хз. Хатиджедир. Ислям ёлунда ильк шеит олгъан къадын – Хз. Сумейедир. Пейгъамберимизнинъ ханесинден илимни инсанларгъа еткизген – Хз. Айшедир. Яни Ислам медениетинде къадынлар эркеклернен берабер юдже дегерлерни къорчаламакъ ичюн бир сырада куреше эди. Бу нумюнелер ярыгъында динимиз, миллетимиз ве медениетимизнинъ къадынгъа эр даим сайгъынен бакъмагъа ве акъларыны къорчаламагъа эмир эткен.
Амма, кунюмизде динден узакълашув себебинден къадын акъларыны бозувлар чокълаша. Даа кучьлю яратылып, аиленинъ башчысы оларакъ тайин этильген эр киши, кучюни къорантасыны къорчаламакъ ерине, озюнден даа зайыф олгъан къадыны ве балаларына зулум этмек ичюн къуллана биле. Лякин Пейгъамберимиз: «Апайына къол котергенинъиз сизинъ хайырлынъыз дегильдир», – деп буюра.
Языкъ ки, диндар корюнген кишилер де бойле зорбалыкъ япа, къадынларыны ынджыта ве акъларыны аякъ астына ала. Базылары «къоранта реиси меним» деп, деспотлыкъ япа ве къадыныны ыргъат еринде коре; башкъасы «мен Аллахкъа ишанам» деп, тенбеллик япа ве къорантасына бакъмай; дигери бала япа, сонъра исе, «мен джихад этем» деп, аилесини ташлап кете; биреви «экинджи апай олмакъ суннеттир» деп, алдатып, бир къадынны озюнен эвлендире; бир башкъасы да айырыла, «рызыкъ Аллахтандыр» деп, алимент биле тёлемей. Ойле сою да бар, даа тюневин абдест алмагъа огренди, энди ана-бабасына «сиз джаильсинъиз» деп акъарет эте.
Бу адиселернинъ энъ худжур тарафы – инсанларнынъ динни озь менфаатына къуллангъаныдыр. Санки олар динге хызмет этмейлер де, дин оларгъа хызмет эте. Бойле бир акъай, бойле бир баба, бойле бир мусульман олурмы?
Пейгъамберимиз (с.а.с.) не буюргъан? «Къадынлар акъкъында Аллахтан къоркъунъыз. Чюнки сиз, оларны Аллахнынъ эманети оларакъ алдынъыз ве Аллахнынъ адыны анъаракъ (никях къыйып), озюнъизге элял эттинъиз» (Муслим, «Хадж», 147).
Бир дигер хадисинде де бойле буюргъан: «Сизинъ энъ хайырлынъыз апайына энъ гузель мунасебетте олгъанынъыздыр» (Тирмизий, «Рада», 11).
Башкъа тарафтан феминизм фикирлерине къапылып кеткен къадын-къызларымыз де аз дегиль. Эр тарафлама Френкистан апайларына ошамагъа тырышалар. Къарардан зияде акъ талап этелер. Шу себептен къорантада хузурсызлыкъ пейда ола. Албуки, Ислам эм апайнынъ, эм де акъайнынъ табиатына коре акъ ве месулиетлерини тайин этти.
Сайгъылы мусульманлар!
Къадын-къызлар бизим аналарымыз, къызларымыз, къардашларымыз, апайларымыздыр. Эписининъ устюмизде акъкъы бар. Адалетли олайыкъ. Келинъиз, эманетни къорчалайыкъ, харам-элялны оларгъа огретейик ве, «Фуркъан» суресинде Раббимиз огреткени киби, дуа этейик: «Раббимиз! Бизге козюмизни айдынлатаджакъ къадынлар ве эвлятлар багъышла, ве бизни такъва саиплерине рехбер эт!»