07.02.20 – КЕЛИМЕ-И ШЕХАДЕТ
وَإِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وَاحِدٌ لَا إِلٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمٰنُ الرَّحِيمُ
وَ قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ (ص.): مَا مِنْ أَحَدٍ يَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ اللّٰهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلاَّ حَرَّمَهُ اللّٰهُ عَلَى النَّارِ
[Ве иляхукум иляхув вахид. Ля иляхе илля хуве’р-рахману’р-рахим.
Ве къале Расулюллах (с.а.с.):
Ма мин эхадин ешхеду эль ля иляхе илляллаху ве энне Мухаммеден расулюллахи сыдкъан мин къальбихи, илля харрамахуллаху аля’н-нар].
Азиз Муминлер! Окъугъаным «Бакъара» суресининъ 2/163-юнджи аетинде Юдже Раббимиз бойле буюра: «Иляхынъыз бир тек олгъан Аллахтыр. Ондан башкъа илях ёкътыр. О, Рахмандыр, Рахимдир».
Окъугъаным хадис-и шерифте исе, Пейгъамберимиз (с.а.с.) бойле буюрды: «Ким самимиетнен Аллахтан башкъа илях олмагъанына ве Мухаммед (а.с.)-нынъ Аллахнынъ эльчиси олгъанына шаатлыкъ этсе, Аллах онъа джеэннемни ясакъ этер» (Бухарий, «Илим», 49).
Келиме-и шехадет, яратылышындан башлап, сонъсузлыкъкъа узангъан ёлда инсанынъ аятыны эр вакъыт айдынлаткъан бир акъикъат беяныдыр, Раббимизге берген бир еминимиздир. Келиме-и шехадет, тили, миллети, урф ве адетлери фаркълы олса да, инсанларны айны инанч, дуйгъу ве идеалларда бирлештирген, бизлерни бир-биримизге сым-сыкъ багълагъан ве Эфендимиз Мухаммед (а.с.)-гъа уммет эткен бир тевхид ве бирлик беяныдыр.
Мухтерем мусульманлар! Биз, янъы догъгъан балаларымызгъа адыны къойгъанда, оларнынъ сагъ къулагъына келиме-и шехадет олгъан эзанны окъуймыз, сол къулагъына айны шехадетни текрарлагъан къаметни кетиремиз. Баланынъ тили чыкъкъанда келиме-и шехадетни огретемиз. Ислямнен шерефленеджек кимсеге, эвеля, бу келимени айтыртамыз. Аятынынъ сонъ дакъикъаларында олгъанларгъа да оны телькъин этемиз. Асылында, бутюн булар, мусульманнынъ омюри келиме-и шехадет кольгесинде кечкенини косьтере.
Азиз муминлер! Келиме-и шехадет, Исламнынъ озегини тешкиль эткен эки темель устюнде къурулгъан. «Эшхеду эль ля иляхе илляллах» шекилиндеки биринджи къысымы ялынъыз Аллахкъа къул олмакъ вазифемизни бильдире. Аллахтан башкъа ич кимсеге боюн эгмемек ве ибадет этмемек манасына келе. Бу сёзнинъ ойле берекетли бир анъламы бар ки, эр мухтадж арагъаныны онда тапар. Буны бир зулумгъа огърагъан айткъан вакъытта, «Залымнынъ зулумы бар исе, мазлумнынъ Аллахы бар» деген олур. Буны бир етим, кимсесиз, бир гъарип сёйлегенде, «Таянчым, сыгъынгъаным, умютим ялынъыз Сенсин, Я, Рабби!» деген олур. Бир алим ифаде эткенде, «Мытлакъ бильгининъ саиби сенсин Аллахым. Сен эр шейни акъкъынен билесинъ» деген олур. Бир идареджи, «Ля гъалибе илляллах», яни «Раббим! Сенден башкъа гъалип ёкътыр. Кучь ве къуветнинъ екяне саиби Сенсинъ. Мен де Сенинъ бир къулунъым» деген олур.
Келиме-и шехадетнинъ «Ве эшхеду энне Мухаммеден абдуху ве расулюх» шекилиндеки экинджи къысымы Ислям Пейгъамбери Мухаммед Мустафа (с.а.с.)-нинъ пейгъамберлигини къабул ве тасдыкъ этмектир. Бу сёз – Аллах бизлерни яратты ве озь-озюмизге къалдырмады, разылыгъына келишкен бир аятны насыл яшайджагъымызны огретмек ичюн бизлерге эльчилер ёллады, бизге эмиет берди, бизлерни сонъ пейгъамбер Мухаммед Мустафа (с.а.с.)-ге уммет олмакънен шерефлендирди, демектир. Айны вакъытта, «Биз Къуран иле берабер Пейгъамберимизнинъ суннетине ве реберлигине таби оладжакъмыз», – деп, сёз бермектир.
Сайгъылы джемаат! Унутмамакъ керек ки, келиме-и шехадет бир бутюндир. Ялынъыз «Эшхеду эль ля иляхе илляллах» деп, «Ве эшхеду энне Мухаммеден абдуху ве расулюх» къысымыны къабул этмеген кимсе иман эткен дегильдир. Чюнки эм Аллахкъа, эм Пейгъамберимизге ве кетиргенлерининъ эписине, шубе этмеден, инанмагъандже, мумин олунмаз. (Бакъ: «Ниса» суреси, 4/150-151; «Араф» суреси, 7/158.) Бу эсас, къыяметке къадар Ислямнынъ, асыл денъишмейджек бир акъикъатыдыр.
Азиз мусульманлар! Юдже Раббимиз, бизлерни келиме-и шехадетнинъ берекетинден, бир ань олсун, марум этмесин. Бизлерни Онынъ косьтерген ёлда аят яшагъанлардан, эр нефесини, ве сонъ нефесни келиме-и шехадет иле кечиргенлерден эйлесин!