20.11.20 – КОЗЕТИЛЬМЕ ВЕ ЭСАПКЪА ЧЕКИЛЮВ АНЪЛАЙЫШЫ
وَهُوَ مَعَكُمْ اَيْنَ مَا كُنْتُمْ ۚ وَاللّٰهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
وَ قَالَ رَسُولُ اللهِ (ص):أَنْ تَعْبُدَ اللهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاكَ
[Ве хуве меакум эйне ма кунтум. Валлаху бима тамелюне бесыр.
Ве къале Расулюллахи (с.а.с.): «Эн табуделлахе кеэннеке тераху фе ин лем текун тераху феиннеху ераке»].
Мухтерем мусульманлар!
Къуран-ы Керимде, «Хадид» суресининъ 4-юнджи аетинде Аллах бойле буюра: «Не ерде олсанъыз, О, сизнен берабердир. Аллах япкъанларынъызны коре». Окъугъаным хадис-и шерифте исе, Пейгъамбер Эфендимиз (с.а.с.) бойле буюргъан: «(Ихсан, –) санки Оны коресинъ киби, Аллахкъа къуллукъ этменъдир. Сен Оны коремесен де, О сени коре» (Бухарий, «Тефсир», «Локман», 2).
Азиз муминлер!
Аллах кяинатнынъ козь бебеги оларакъ яраткъан инсанны озь башына къалдырмагъан, озь алына ташламагъан. Инсан эр вакъыт иляхий незарет ве козетим астындадыр. Вакъыты кельгенде, эсапкъа чекильмек ичюн бутюн япкъанларымыз къайд этиле. Къуран-ы Керимде бу керчек «Каф» суресинде, 18-инджи аетте бойле ифаде этиле: «Инсан ич бир сёз айимай ки, янында козетиджи, язмагъа азыр мелек олмасын».
Дегерли мусульманлар!
Дюнья ахиретнинъ тарласыдыр. Эр кельген кетер ве эр къул эккенини пичер. Ким дюньяда зерре микътары къадар эйилик япса, онынъ къаршылыгъыны кореджек. Ким де зерре микътары къадар ярамайлыкъ япса, ахиретте онен къаршылашаджакъ («Зильзаль» суреси, 99/7, 8). Раббимиз «Хашр» суресининъ 18-инджи аетинде: «Эй, иман эткенлер! Аллахкъа итаатсызлыкътан сакъынынъ. Эр кес ярын ичюн не азырлагъанына бакъсын!» – буюрып, ахирет ичюн азыр олмамызны эмир эте. Бизлерни ич дюньямызгъа бакъып, озь-озюмизни эсапкъа чекмеге давет эте.
Озюмизни эсапъа чекмек – не ичюн яратылгъанымызны, къаерден келип, къаерге кеткенимизни озюмизге сорамакътыр. Хаталарымызнынъ ве гунахларымызнынъ эсабыны этип, тазмин этмек ичюн чалышмакътыр. Аллах эр вакъыт бизнен берабер олгъаны анълайышынен яшамакътыр. Иманымыздан кучь алып, акъылымызны къулланаракъ, нефисимизге аким олмакътыр. Шейтанынъ тузакъларына ве дюньянынъ битмеге бильмеген арзуларына алданмамакъ ичюн, эр вакъыт уяныкъ олмакътыр. Гонъюльни Аллахкъа багълап, самимиетнен ибадет этмек, хайырда ве такъвада ярышмакътыр.
Мухтерем муминлер!
Озюнъни билип ве Раббине ишанып яшамакъ бир мусульманынъ аят сермиясыдыр. Кечмишинден дерс алып, бугуннинъ дегерини бильген, келеджегини иман ве ихсан узьре планлаштыргъан кимсе кемалаткъа иришир. Пейгъамберимиз де бизлерни бойле бир ич контролине чагъыра: «Къыямет куню инсан бу беш шейден эсапкъа чекильмегендже, Раббининъ хузурундан бир ерге къыбырдамаз: Омюрини не ичюн тюкеткенинден, яшлыгъыны насыл кечиргенинден, малыны къаерден къазангъанындан, къаерге масраф эткенинден ве бильгени иле амель этип-этмегенинден» (Тирмизий, «Сыфату’ль-къыяме», 1).
Азиз мусульманлар!
Сонъунда, юкъуджы хасталыкъ иле курешмек меселесинде де озюмизни эсапкъа чекмек керек олгъанымызны хатырлатмакъ истейим. Бу куреште устюмизге тюшкени киби, анълы арекет этемизми? Чюнки алынгъан тедбирлер къадар шу тедбирлерге уймамыз да сонъ дередже муимдир. Тенбеллик ве ихмаллыкъ косьтермейик. Тенбиелерге къулакъ берейик ве къул акъкъына кирмейик. Хасталыкънынъ башланмасындан бу куньге къадар косьтерильген гъайретлерни бошкъа чыкъармайыкъ. Бу весиленен, Юдже Раббимден юкъуджы хасталыкътан вефат эткен бутюн диндашларымызгъа рахмет, хасталарымызгъа да тез вакъытта шифа тилейим.