26.02.21 – САКЪАТЛЫЛЫКЪ: ДЖЕННЕТКЕ ИРИШТИРГЕН ИМТИАН
اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّٰـهِ اَتْقَاكُمْ
[Инне экрамекум инделлахи эткъакум].
Азиз муминлер!
Окъугъаным «Худжурат» суресининъ 13-юнджи аетинде Юдже Аллах бойле буюра: «Шубесиз, Аллах къатында энъ дегерлинъиз – Ондан энъ чокъ сакъынгъанынъыздыр». Мевзунен алякъалы хадис-и шерифте исе, Ресулюллах (с.а.с.) бойле буюргъан: «Аллах сизинъ корюнишлеринъизге ве малларынъызгъа бакъмай, юреклеринъизге ве ишлеринъизге бакъа» (Муслим, «Бирр», 34).
Мухтерем мусульманлар!
Инсангъа Раббимиз къатында дегер къазандыргъан – шан-шухрети, намы, къудрети, гузеллиги, сагълыгъы я да байлыгъы дегильдир. Инсан, затен, варлыкъларнынъ энъ шерефлиси оларакъ, Аллах къатында дегерлидир ве бу дегерни юксельтмесининъ ёлу ялынъыз иман, ибадет, эйи ишлер ве гузель ахлякънен мумкюндир. Шу себептен догъувдан я да сонърадан ортагъа чыкъкъан хасталыкъ ве сакъатлылыкъ аллары, аятнынъ керчеги олып, инсаннынъ нокъсаны дегильдир. Аксине, сабыр, себат ве гъайретнен дженнетке ириштирген бирер имтиан весилелеридир.
Къйметли мусульманлар!
Сагълыгъымызны къорчаламакъ ве керек олгъаны вакъыт тедавий ёлларына мураджаат этмек Раббимизнинъ эмири, Пейгъамберимизнинъ суннетидир. Бугунь къаршы-къаршыгъа олгъанымыз юкъунчлы хасталыкъ бизлерге бу месулиетимизни бир кере даа хатырлата. Эпимиз мытлакъа тедбирлерге уймакънен, озюмизни ве миллетимизни къыргъынлыкътан къорчаламакънен мукеллефмиз. Бутюн гъайретимизге бакъмадан, Аллахнынъ такъдирининъ нетиджеси оларакъ, хасталансакъ, о вакъыт да тедавий олайыкъ, маневиятымызны кучьлю тутайыкъ ве сабыр этейик.
Дегерли диндашларым!
Элимиздеки эр бир нимет киби, яшагъанымыз эр зорлукъ да Раббимизнинъ разылыгъыны къазанмакъ ичюн бир себептир. Унутмайыкъ ки, эр инсан кучю нисбетинде месулиетлидир. Хасталангъан агъаларымызгъа, таталарымызгъа, къардашларымызгъа ве къоранталарына дестек олмакъ, дуаларымыз ве ярдымларымызнен оларгъа ялынъыз ве чаресиз олмагъанларыны дуйдурмакъ эпимизнинъ вазифесидир. Айны шекильде, юрегимизде беслегенимиз севгинен сакъат къардашларымызгъа умют ашлайыкъ, олар ичюн аятларыны къолайлаштырмагъа тырышайыкъ. Бу – оларнынъ джемааттан аладжакълары акъкъыдыр, дигерлерининъ исе, – вазифесидир. Дерди не олса-олсун, корип оламагъан кимсеге козь, лаф этип оламагъан кимсеге тиль, эшитип оламагъан кимсеге къулакъ, кезип оламагъан кимсеге аякъ, тутып оламагъан кимсеге эль олмакъ, бизлер ичюн эм вазифе, ве эм де шереф, хузур ве эджир къапысыдыр.