06.11.20 – ШУКЮР ЭТКЕН ХУЗУРГЪА ИРИШИР
فَاذْكُرُونِى اَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِى وَلَا تَكْفُرُونِ
[Фезкуруни эзкуркум вешкуру ли ве ля текфурун].
Мухтерем мусульманлар!
Пейгъамбер Эфендимиз (с.а.с.) бир гедже, намаз къылгъанда, о къадар чокъ агълагъан ки, сакъалындан сюзюльген козьяшлары кокюсине, атта, ерге тамгъан. Бу алны корьген Айше анамыз, шашып: «Я, Ресуляллах! Юдже Аллах сенинъ кечкен ве келеджек бутюн гунахларынъны багъышлагъаны алда не ичюн агълайсынъ?» – деп сорагъан. Пейгъамберимиз (с.а.с.) де: «Аллахкъа шукюр эткен бир къул олмайым мы?» – деп, джевап берген (Бухарий, «Техеджджуд», 6; Муслим, «Сыфату’ль-мунафикъин», 79; Ибн Хиббан, «Сахих», ІІ, 386).
Азиз муминлер!
Пейгъамберимизнинъ козьяшларында сакълы олгъан шукюр япылгъан эйиликнинъ къыйметини бильмек ве эйиликке эйиликнен къаршылыкъ бермек манасындадыр. Шукюр – маддий ве маневий бутюн ниметлернинъ асыл саиби Аллах Тааля олгъаныны анъламакътыр, ве бу шуурнен ибадет къылмакътыр. Къулнынъ тилинде ве гонъюлинде эр вакъыт олмасы керек шукюр – Аллахкъа гонъюльден итаат этип, гунахлардан узакъ тураракъ, ниметке миннетдар олмакътыр.
Къыйметли мусульманлар!
Аллах Къуран-ы Керимде, «Бакъара» суресининъ 152-нджи айетинде бойле буюра: «Айса, сиз Мени анъынъ ки, Мен де сизни анъайым. Манъа шукюр этинъ; сакъын, манъа нанкёрлик этменъ!»
Раббимиз бол ве джумертче бергендир. Кичик-буюк, бай-фукъаре, кучьлю-зайыф эр инсан аятыны ялынъыз Онынъ берген имкяны ве икрамынен яшамасы мумкюн. Бу керчекнинъ фаркъында олмакъ, ниметнинъ къыйметини бильмек ве ниметнинъ саибине шукюр этмек мумин бир къул олмакъ ичюн шарттыр.
Мумин кимсе Раббине олгъан миннетдарлыгъыны бутюн барлыгъынен ис эте ве косьтере. Къальбинен шукюр эте, Раббини эр вакъыт гонъюлинде ташып, Онъа нисбетен борджлу олгъаныны биле. Тилинен шукюр эткен Раббини эр ан макътап анъа. Беденинен шукюр эте, элини, тилини, козюни, къулагъыны эйи ишлерде къулланып, эр тюрлю чиркинликтен узакъ тута.
Мумин биле ки, акъылнынъ шукюри иман этмек ве файдалы бильги мейдангъа кетирмек, илимнинъ шукюри бильгенини огретмек ве уйгъуламакъ, малнынъ шукюри мухтаджларнен пайлашмакъ, сагълыкънынъ шукюри исе, хайырлы бир инсан олмакъ ичюн тырышмакътыр.
Дегерли муминлер!
Пейгъамбер Эфендимиз буюргъан ки: «Инсанларгъа тешеккюр этмеген, Аллахкъа да шукюр этмез» (Тирмизий, «Бирр», 35). Айса, мумин бир кимсе онъа япылгъан ич бир эйиликни кичик корьмез, нанкёрлюк ве кибир косьтермез, ана-бабасы, апайы ве балаларындан башлап, эйилик корьген эр кеске тешеккюр этмекнен бахтлы олур.
Азиз мусульманлар!
Раббимиз Шекурдыр, япкъан файдалы ишлеримизни мукяфатландыра. Карьерист ве ачкозь олмагъан, аксине, къанааткяр ве ниметке разы олгъан къулларыны севе. Хутбени бу акъикъатны анълаткъан «Ибрахим» суресиндеки 7-нджи аетнен битирем: «Хатырланъ ки, Раббинъиз сизге: «Эгер шукюр этсенъиз, эльбетте, сизге (ниметимни) арттыраджам, ве, эгер нанкёрлюк этсенъиз, ич шубесиз, азабым чокъ шиддетлидир!» – дие бильдирген эди».