ТЕСЕТТЮР
21.08.2020
يَا بَنى اٰدَمَ قَدْ اَنْزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِى سَوْاٰتِكُمْ وَرِيشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَى ذٰلِكَ خَيْرٌ ذٰلِكَ مِنْ اٰيَاتِ اللّٰهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ
[Я, бени Адеме, къад энзельна алейкум либасей ювари севъатикум вериша. Ве либасуʼт-такъва залике хайр. Залике мин аятилляхи леаллехум еззеккерун].
Мухтерем мусульманлар!
Юдже Раббимиз «Тин» суресинде инсанны энъ гузель шекильде ве корюниште яраткъаныны бильдирди. Инсанны яратылгъанлар ичинде энъ устюн оларакъ яраткъан Мевлямыз суретимизнинъ гузеллигинден де бизни месуль тутты. Сурет – бир кимсенинъ ичи, алы, арекети ве ахлякъы демектир. Кене «Тин» суресинде, суретнинъ бозулмасы ве чиркинлешмеси алында, инсаннынъ барлыкълар алемининъ энъ ашагъы дереджесине эндириледжегини де тенбиеледи.
Азиз муминлер!
Бир инсаннынъ ич дюньясыны ве ахлякъыны гузеллештирген энъ муим шейлерден бири – иффеттир. Иффет – динимиз сынъырларыны бельгилеген намусны къорчаламакъ, арекетлерде ольчюли ве алчакъгонъюлли олмакътыр. Иффет – нефиснинъ динге терс кельген истеклерине къаршы турмакъ, эль, тиль, козь, къулакъ ве дигер бутюн беден мучелерини ахлякъкъа келишмеген арекетлерден узакъ тутмакътыр. Севгили Пейгъамберимиз Мухаммед Мустафа (с.а.с.) бу мевзугъа дикъкъат чекип: «Эр ким агъызына ве джынсий арзуларына аким оладжагъына даир манъа сёз берсе, мен де онынъ дженнетке кирмесине кефиль олурым», деген (Бухарий, «Худуд», 19).
Иффет утанмакъны ифаде эткен ая дуйгъусынен алякъалыдыр. Шу хусуста хадисте бойле буюрылгъан: «Эр диннинъ бир ахлякъы бар. Ислямнынъ ахлякъы – аядыр» (Малик, «Муватта», «Хуснуль-Хулюкъ», 9).
Азиз джемаат!
Этрафымыздаки муит маневий дюньямызгъа мусбет я да менфий тарафтан тесир эте. Эгер менфий тесирлер къаршысында ахлякъымызны къорчалагъан тедбирлер алмасакъ, вакъыт ичинде ич дюньямызнынъ йыкъылмасына мани оламайджакъмыз. Иффетнинъ къорчаланмасында тесирли тедбирлерден бири исе, Аллахнынъ бизге эмир эткен энъ муим шиарларындан бири олгъан тесеттюрдир. Яни динимиз тарафындан къапатылмасы эмир этильген аврет ерлерини къапатмакътыр. Юдже Аллах Къуранда эркек ве къадын олгъан бутюн мусульманларгъа бойле буюра: «(Ресулим!) Мумин эркеклерге козьлерини (харамгъа) тикмемелерини, ырызларыны да къорчаламаларыны сёйле. Чюнки, бу – олар ичюн даа темиз бир давраныштыр. Шубесиз, Аллах оларнынъ япкъанларындан хабердардыр. Мумин къадынларгъа да сёйле, – козьлерини (харамгъа бакъмакътан) къорчаласынлар, намус ве иффетлерини сакъласынлар. Корюнген къысымларындан башкъа, зийнетлерини косьтермесинлер. Баш орьтюлерини якъаларынынъ устюне (къадар) орьтсинлер» («Нур» суреси, 24/30-31).
«Араф» суресининъ 7/26-нджы аетинде де бойле буюрыла: «Эй, Адемнинъ эвлятлары! Сизге айып ерлеринъизни орьтеджек кийим, сюсленеджек урба яраттыкъ. Такъва урбасы… Иште, о даа хайырлыдыр. Булар Аллахнынъ аетлериндендир. Бельки, тюшюнип огют алырлар».
Сайгъылы муминлер!
Тесеттюрге уймакъ – мусульман эркекни ве къадынны бинъ бир белядан къуртарыр. Муминлер оларакъ, бизлер Аллахнынъ буюрукъларыны акъкъынен ве ихляснен ерине кетирмеге тырышкъанымыз вакъыт, такъва саиби олурмыз. Мевлямыз бизлерни иффет саиби олгъан кимселерден, тесеттюрге риает эткенлерден ве такъва урбасыны кийгенлерден эйлесин.