Бизим севимли, яш окъуйыджыларымыз!
Сизлернен кене аджайып ве меракълы, ибретлер толу бир икяенен пайлашмагъа ашыкъамыз!
Бир заманда бар экен, бир заманда ёкъ экен, узакъ ве гузель бир орманда, гъам-къасевет бильмеден, бол-берекет ичинде гузель айванчыкълар яшай экен.
Бир гедже орманда къуветли бир ель, фыртына котерильди, шиддетли ягъмур башланды ве къоркъунчлы бир йылдырымнынъ урмасынен базы эски тереклер янмагъа башлады. Орманда керчек бир янгъын башланды. Анда яшагъан айванлар, эльбетте, пек къоркътылар ве не япаджагъыны бильмей эдилер.
Балабан аюв гурь сесинен эр кесни топлады ве:
– Эй, айванлар! Келинъиз берабер бир чезме ёлуны тапайыкъ, – деди.
Тильки исе:
– Не керек бош лафларнен вакъытны джоймагъа! Шу ормандан тездже къачмакъ, узакълашмакъ керек! – деп джеваплады.
Къашкъыр:
– Догъру! Догъру айта! Аман кетмесек, атеш бизлерни якъып ольдюреджек, – деди.
Орманда яшагъан къушлар исе, пек ачувланды:
– Не демек къачмакъ керек?! Къоркъакълар къачар, биз исе, озь эвимизни, тувгъан орманымызны къорчаламакъ керекмиз, – дедилер.
– Амма бойле буюк атешни насыл токътата билирмиз? – деп сорады тавшанчыкъ.
Ве къушлар айттылар:
– Биз ягъмур киби олмакъ керекмиз. Ягъмур коктен бир сув олып, атешни сёндюре биле. Биз де сув тапмакъ керекмиз.
– Амма сув пек узакъ, ве насыл биз оны кетирип олурмыз, – башладылар къасеветленмеге айванлар.
Бунъа аюв бойле джевап берди:
– Эпимиз берабер чалышмакъ керекмиз. Агъызларымызгъа сув алып, атешнинъ устюне тёкмек керекмиз. Биз чокъмыз. Атеш сёнгенге къадар сув ташыйджакъмыз.
Ве эр кес сув ташымагъа башлады. Балабаны-кичиги, джаяв ве учкъан, кучьлю ве пек де кучьлю олмагъан, бутюн айванлар чалыша эдилер. Ве, бойледже, янгъан атешни сёндюрдилер.
Ондан сонъ айванлар эскиси киби, бахт-сеадет ичинде тувгъан орманда яшамагъа девам эттилер.
Бакъынъыз, балачыкълар, насыл да айванчыкълар яхшы даврандылар.
Севгили Пейгъамберимиз, салляллаху алейхи ве селлем де: «Муминлер, толалары бир-бирине багълангъан бир бина кибидир», –буюрып, динимизде бирлик ве бераберликнинъ эмиетини бильдирген (Бухарий).
Бирликте къувет догъа, айырылыкъ фелякетке алып бара.
Гульсум Ширинская