Севгили Пейгъамберимиз Мухаммед (с.а.c.)

Севгили Пейгъамберимиз Мухаммед (с.а.с.) кунюмиздеки Саудие Арабистанында ер алгъан Мекке шеэринде дюньягъа келип, къыркъ яшында Пейгъамбер олды ве йигирми учь йыл боюнджа Ислям динини инсанларгъа еткизди, омюри алтмыш учьке баскъанда, рухуны Рахмангъа теслим этти. Пейгъамберимиз (с.а.с.) даа дюньягъа кельмезден эвель, келеджегини бутюн пейгъамберлер айтып бильдирди. Эвельки умметлернинъ пейгъамберлери (а.с.) оны энъ сонъ ве эр кес ичюн ёллангъан бир пейгъамбер оларакъ таныттыра эдилер. Даа дюньягъа кельмеден эвель Пейгъамберлер онъа Ахмед дегенлер. Догъгъан сонъ исе, къартбабасы, Абдульмутталиб, адыны Мухаммед къойгъан. Теврат ве Инджиль киби, Аллахтан эндирильген китапларда, пейгъамбер олып келеджеги хабер этиле эди. Шу мукъаддес китапларда «Фараклит келеджек» деп, язылгъан эди. Келеджеги ер – «Фаран дагълары» оладжагъы бильдириле эди. Абдуллах бин Селям киби еудий алими Мухаммеднинъ (с.а.с.) пейгъамберлигини аман къабул эткен эди. Хазрет-и Омер ондан сорагъан: «Сизлер, Пейгъамберни (с.а.с.) озь балаларынъыздан даа яхшы биле эдинъизми? Абдуллах да бойле джевап берген: «Озь баламдан, менимми, дегильми шубе дуя билирим де, амма, Онынъ пейгъамберлигинен багълы ич де шубем ёкъ».
Пейгъамберимиз (с.а.с.) Ребиу’ль-эввель айынынъ 12-синде дюньягъа келип, къыркъ яшына къадар темиз, ахлякълы, иффетли омюр яшады. Пейгъамбер оладжагъындан хабери ёкъ эди. Амма, пек ахлякълы, пек намуслы эди. Онынъ лагъабы «Эмин» эди. Догърулыгъынен, джумертлигинен эр кестен фаркълы эди. Ич бир кере путларгъа сыгъынмады ве оларнынъ адына къурбан чалмады. Етим осьти, анасы, бабасы ёкъ эди, амма, тербиесинен эр кеске нумюне эди.
Къыркъ яшында пейгъамбер олгъан сонъ, йигирми учь йыл ичинде ахлякъынен инсанларгъа ёлбашчы олды. Энъ гузель баба, энъ гузель аиле реиси Пейгъамберимиз (с.а.с.) эди. Дженклерде къоркъмаз сераскер, девлет башында – адалетли реис эди.
Душманлары биле догърулыгъына шаат эдилер. «Яланджы» айтып оламай эдилер, «сиирбаз, я да дели» – дей эдилер. Амма эр кестен акъыллы олгъаныны да къабул эте эдилер. Бир заманлары душман олгъанлар, бир арадан сонъ, этрафындаки энъ кучьлю ярдымджылары олдылар.
Давасындан бир адым арткъа кетмеди. Кериге чекильмеди. Аллахкъа таянып, элинден кельгенини япты. Дюнья зенгинлиги огюнде эгильмеди, байлыкъкъа чапмады, давасы ичюн яшады; «Бир элиме кунешни, бир элиме айны берсенъиз, бу давадан вазгечмем», – деди, ве омюрини Аллахкъа адады. Сёгюнч эшитти, акъарет этильди, устюне писликлер атылды, амма ёлундан къайтмады.
Озю догъру, сёзю догъру, ишлери де эп догъру эди. Гузель лаф эте, лафны сонъунадже динълей эди. Багъышлайыджы ве адалетли эди.
Окъумагъа ве язмагъа бильмей эди. Китаплар окъумаса да, эр кестен гузель ве догъру джумлелер къура эди. Сёзлери дане-дане, амма пек маналы эди.
Орта асырларда яшап, кунюмизге къадар ярыкъ ве айдынлыкъ сачкъан излер къалдырды. Эр алда, эр ерде ве эр заман яшайджакъ инсанларгъа рехбер олды. Джаиль араплардан ёлбашчы инсанлар етиштирди. Озю чобан эди, ве чобанларгъа оджалыкъ этти. Амма о чобанлардан, адлары тарихкъа язылгъан Эбу Бекирлер, Умерлер, Османлар, Алилер етиштирди. Окъумакъ, язмакъ бильмесе де, келеджектеки Ибн Синаларгъа, Бирунийлерге, Хорезмийлерге уфукъ ачты, ёл косьтерди.
Кечмишнен багълы бизге тарихий бильгилер берди. Пейгъамберлернен багълы ривает этильген ялан, янълыш хаберлерни догъуртып бильдирди. Пейгъамберлерге атылгъан лекелерни темизледи ве оларнынъ нурлу, тер-темиз яшайышларыны бизлерге бильдирди.
Якъын келеджек акъкъында бир шей айтмакъ пек зор. Лякин Пейгъамберимиз (с.а.с.) къыяметке къадар оладжакъ адиселерни бильдирди. Умметининъ башына келеджек фелякетлер, фитнелер акъкъында хабер берип, дикъкъатлы олмагъа чагъырды. Кимсесиз сахабелер эскенджелер астында эзильгенде, Истанбулнынъ, Шамнынъ, Фарс топракъларынынъ муждесини берди. Худейбие анълашмасында шартларнынъ эписи мусульманларгъа къаршы олып корюнгенде, Пейгъамберимиз (с.а.с.) хаджылыкъ этмеден, къурбаныны сойып, Мединеге къайткъанда, Меккенинъ фетих хаберини берди. Ухуд дагъында турып, дагъ тепренгенде, «Тынчлан, эй, Ухуд! Чюнки сенинъ устюнде, небий, сыддыкъ ве эки шеит тура», – деп, Хазрет-и Умернинъ ве Хазрет-и Османнынъ шеадети акъкъында хабер этти.
Эр пейгъамбернинъ муджизеси ерине коре денъише эди. Аллах Пейгъамберимизге (с.а.с.) къыяметке къадар ребер оладжакъ Къуран эндирди. Сёзюнен, манасынен эр кеске ёл косьтерген Къуран ич бир кимсенинъ язып, уйдурып оламайджагъы къадар устюн бир китаптыр. Алимлер я да языджылар Къурангъа тенъ оладжакъ бир китап язмакъ истеселер де, бунъа кучьлери етмеди.
Мухаммед Пейгъамберимиз (с.а.с.) пек чокъ муджизе косьтерди, амма, бунен берабер, бутюн аяты инсан кучю устюнде бир муджизе дегиль эди. Бизим киби ашай, бизим киби эвлене, урбаларыны юва, аякъапларыны тамирлей эди. Инанмагъанлар: «Бизге муджизе косьтер, бу айны экиге боль», – дегенлери вакъыт, Азрет-и Пейгъамбер Аллахкъа ялварып, пармагъыны котерген ве айны экиге больген эди. Сыкъылып, кедер ичинде олгъанда, Аллах оны Къудус шеэрине алып кетип, Пейгъамберлерге намаз къылдырды, еди къат кокке чыкъаргъан эди. Мирадж геджесинде олып кечкен бу вакъиада дженнетни ве джеэннемни корьген, Аллахтан намаз эмрини кетирген Пейгъамберимиз (с.а.с.) ятагъы сувумадан эвине къайтып кельген эди.
Иште, корьгенимиз киби, даа дюньягъа кельмеден эвель, онъа инангъанлар бар олгъан, кечмиш ве келеджекнен багълы хаберлерни дос-догъру айткъан, пейгъамберликтен эвель ве пейгъамберлик вакъытында эр кестен устюн ахлякъынен, ферасетинен, шахсиетинен нумюне олгъан, ич кимсенинъ текрарлап олалмайджагъы муджизелерни косьтерген шу мубарек инсан – Мухаммед алейхи’с-саляту вес-селямдыр.
Аллаху Тааля джумлемизни Онынъ ёлундан кеткен инсанлар сырасында яшатсынъ ве Къыямет куню шефаатына наиль этсин. Амин!