Зикирлернинъ энъ гузели – Аллахны онынъ гузель адларынен анъмакътыр. Къуран-ы Керимде Раббимиз бойле дей: «Энъ гузель адлар – Аллахнынъдыр. Ойле исе, Онъа оларнынъ ярдымынен дуа этинъиз…» («Араф» суреси, 7/180 ает).
Бильгенимиз киби, Раббимизнинъ ады чокътыр ве эр бир аднынъ теренден-терен манасы бар. Аллахнынъ Пейгъамбери (с.а.в.) бойле деди: «Шубесиз ки, Аллахнынъ 99 ады – бир данесиз юздир. Ве ким оларны зикир этсе, дженнетке кирер» (Бухари, 2736 ве 7392). Эбет, бу адларны тек тильнен анъмакъ дегиль де, маналарыны огренип, онъа коре Раббимизни танымакъ керекмиз.
«Хидает» газетасынынъ саифелеринде Аллахнынъ адларынен якъын-джа таныш олмагъа теклиф этемиз.
Аш-Шафии – Шифа бериджи
«Шифа» сёзю — арап тилинде хасталыкътан тедавийленмек, демектир. Биз элимизден кельген арекетлерни япамыз, экимге барып, тевсие аламыз, илядж ичемиз, сонъ да Аллахкъа сыгъынып шифа Ондан беклеймиз. Чюнки Аллах Шафидир, хасталыкъларгъа шифа Бергендир.
Пейгъамберимиз (с.а.в.) бойле дуа эте эди:
«Бу хасталыкъны ёкъ эт, инсанларнынъ Рабби, ве шифа бер! Сен – аш-Шафисинъ, Сенинъ шифанъдан гъайры, башкъа шифа ёкътыр, (ойле шифа бер ки, ондан сонъ) ич бир хасталыкъ къалмасын!».
Биз де онынъ суннетине уйып, бу дуаны окъумакъ керекмиз!
Ас-Сабур – Сабырлы
Юдже Раббимиз сонъсуз сабырнынъ саибидир. Ич бир шейни вакъытындан эвель япмагъан, ич бир шейде ашыкъмагъандыр. Хата-гунах ишлегенлер Онынъ эмирини бозгъанда, белли олгъан вакъыт кельмеден, аман джезасыны бермеген. Къуран-ы Керимде бу акъта Аллах бойле дей: «Эгер Аллах, инсанларны эр бир адалетсизликлери ичюн джезаландыргъан олса, ер юзюнде ич бир джанлы махлюкъ къалдырмаз эди. Амма О, оларгъа белли этильген вакъыткъа къадар муддет бере. Муддетлери кельгени вакъыт исе, бир саатке биле оны не якъынлаштырып, не узакълаштырып олурлар» («Нахль» суреси, 16/61 ает).
Раббимиз бизге сабырлы олмагъа эмир эте: «Эй, иман эткенлер! Ярдым ичюн, намазгъа ве сабыргъа мураджаат этинъиз. Шубесиз ки, Аллах – сабыр эткенлернен берабердир» («Бакъара» суреси, 2/153 ает).
Аль-Гъафур – Багъышлагъан
Аллах, инсанларнынъ гунахларыны, оларнынъ чокъ олгъанына бакъмадан, тёвбе эткенде, багъышлагъандыр. Озь къулларыны рахметине саргъан ве гунахларыны сакълагъандыр. Къуран-ы Керимде де Аллах бойле дей: «Меним къулларыма бильдир ки, Мен – Ба-гъышлайыджыйым, Мерхаметлийим» («Хиджр» суреси, 15/49 ает).
Яни ич бир вакъыт Раббимизнинъ рахметинден умют кесмемек керекмиз. Гунахлар, денъизнинъ копюги къадар олса да, кокнен ернинъ арасыны толдурса да, джан-юректен ишанып, тёвбе этильсе, яхшы амеллер чокъ-лаштырылса – Аллах гунахларны багъышлайджагъына инанмакъ керек. «Шубесиз ки, Мен, тёвбе эткенлерни, иман эткенлерни, яхшы амель ишлегенлерни, сонъ да догъру ёлдан кеткенлерни багъышлайым» («Та Ха» суреси, 20/82 ает).
ТАИР Ибрагивов