Пейгъамберимиз Мухаммед (с.а.в.) беш кере фарз намазларындан гъайры, башкъа, нафиле намазларны да къыла эди. Олардан бири – духа намазыдыр. «Духа» сёзю арап тилиндеки « » сёзюнден мейдангъа келе. Бу сёзнинъ манасы да «чыкъкъан кунешнинъ нуру» демектир, бу сёз кунешнинъ чыкъмасындан зевальге къадар девам эткен вакъытны ифаде эте. Къырымтатар тилинде бу вакъыткъа «къушлукъ» дейлер. Тамам бу вакъыт духа (къушлукъ) намазы къылына. Бу намаз Аллахнынъ разылыгъыны къазанмакъ ичюн даа бир фырсат ве гунахларымызнынъ багъышланмасы ичюн даа бир чаредир. Пейгъамберимиз Мухаммед (с.а.в.) бу акъта бойле деген: «Юдже Аллах, эки рекят духа намазыны къылгъаннынъ, денъизнинъ копюги къадар чокъ олса биле, бутюн гунахларыны багъышлар» (Тирмизий, «Салят», 346).
Башкъа хадисте де бойле кече: «Дженнетнинъ Духа адында къапылары бар. Мизан кунюнде хабер эткен бойле чагъыраджакъ: «Духа намазыны къылгъанлар къайда? Бу сизинъ къапынъыз, Аллахнынъ рахметинен киринъиз онъа» (Табераний, «Муджему’ль-кебир», 20/30). Нафиль намазларынынъ рекят сайысында ич сынъыры ёкъ. Пейгъамберимиз (с.а.в.) базыда эки, базыда дёрт, базыда да секиз рекят къылгъаны акъкъында ривает этиле.
ТАИР Ибрагимов