Пейгъамбер Эфендимизге (с.а.с.) ильк биат эткен ханым…
Къыблагъа ильк ёнельген ханым…
Мал-мулькининъ учьтен бирини садакъа бермеге васиет эткен сахабенинъ апайы…
Эр кечкен кунь Ислям нуру сурьатнен яйылмагъа девам эте эди. Ниает, Медине шеэри де ильк мусульманларнен шерефленди. Ислямнынъ келювинен бир чокъ инсаннынъ омюри денъишти, янъы гъае ве макъсадлар пейда олды. Мединели 73 эркек ве эки ханым Пейгъамберимизнен корюшмек ве онъа биат этмек ичюн Меккеге ёлгъа чыкътылар. Бу ханымлардан бири де Хулейде (р.а.) эди. Меккеде вазиет баягъы агъыр эди, бунынъ ичюн мединели мусульманлар Пейгъамберимизни озь юртуна давет этмек ичюн кельдилер. Пейгъамберимиз (с.а.с.) оларнынъ даветни къабул этип, шу шерефли инсанларны севиндирди. Бир къач айдан сонъра Мединеге хиджрет башланды, мусульманлар такъым-такъым кочьмеге башладылар. Мединелилер исе, эллеринден кельгени къадар, хиджрет эткен диндашларына ярдым эте эдилер.
Хулейде (р.а.) пек гузель бир ана эди. Огълу Бишрни акъыллы ве джесюр бири оларакъ тербиеледи. Огълу Пейгъамбер Эфендимизнен (с.а.с.) дёрт дженкте иштирак этти. Амма ехудийлернен олып кечкен Хайбер дженкинде гъалебе къазанылгъан сонъ, бир ехудий къадыны Пейгъамберимизни ольдюрмек ичюн, зеэрли эт пиширип, мусульманларны давет этти. Бу эттен биринджи Бишр ашап бакъты ве, чокъ кечмеден, шеит олды. Бойледже, Хулейде (р.а.) шеит анасы олмакъ шерефине наиль олды.
Хазрет-и Айше къадынларгъа дерслер бере эди. Бу дерслерге даима Хулейде де келе эди. Бир кересинде, Хулейде (р.а.) Пейгъамберимизни корип, бойле суаль берди: «Эй, Аллахнынъ Пейгъамбери! Ольгенлер бир-биринен танышып, лаф этелерми?» Пейгъамберимиз (с.а.с.) онъа бойле джевап берди: «Темиз бир рух дженнетте учкъан ешиль бир къуш кибидир. Насыл къушлар терек пытакъларында отурып лаф этселер, шеитлер де ойле яшайлар».
Хулейде (р.а.), Пейгъамберимиз хаста олгъанда, оны зиярет этмеге кельди. Пек агъыр алда олгъаныны корьгенде: «Эй, Аллахнынъ Пейгъамбери! Не къадар юксек сыджагъыныз бар!», – демектен озюни тутып оламады. Пейгъамберимиз (с.а.с.) исе, онъа: «Биз, пейгъамберлер, бойлемиз. Аллах бизге савапларны къат-къат бергени киби, имтианларны да бол-бол ёллай. Бу хасталыгъым Хайберде огълунъ Бишрнен ашагъанымыз о зеэрли этнинъ тесириндендир. Шу анда биле юрек дамарларымнынъ къопкъаныны сезем», – деди. Хулейде (р.а.) бу сёзлерден Пейгъамберимизнинъ вефат этеджегини анълап, агъламагъа башлады: «Анам, бабам сизге феда олсун, я, Ресулюллах! Ойле айтманъыз!».
Хулейде (р.а.) юреги Аллах ве Пейгъамберине багълы бир ханым эди. Бала тербиесинде де пек дикъкъатлы ве икметли бир ана эди. Онынъ омюринен якъындан танышсакъ, озюмиз ичюн бир чокъ дерс ве орьнек алырмыз. «Дженнет аналарнынъ аякълары астындадыр», – деп буюрды Пейгъамберимиз (с.а.с.). Бу хадиснинъ сёзлерине наиль олмакъ эр ананынъ арзусы ве истегидир. Аллах бизге эвлятларымызгъа нюмуневий шахсиет, орьнек олып, гузель динимизни севдирмеге ве яшатмагъа насип этсин! Аминь!
Эмине Асанова