Кичик балаларгъа «къардашлыкъ» недир, Ислям динимизде къардашлыкъ не къадар муим олгъаныны анълатмакъ ичюн, оларнен бу мевзуда чокъча лаф этмек керек.
Биринджиден, къардашлыкъ акъкъында Юдже Раббимиз не буюргъаныны ве Пейгъамберимиз, саляллаху алейхи ве селлемнинъ, не айткъаныны айтмакъ мумкюн.
Юдже Китабымыз Къуран-ы Керимде бойле буюрыла:
«Шубесиз, муминлер агъа-къардашлар» («Худжурат» суреси, 49/10).
Шу аеттен анълашыла ки, Ислям – къардашлыкъ динидир. Къардашлыкъ дуйгъусы мусульманларнынъ бири-бирини севмесинен къуветлене. Бу мевзуда Севгили Пейгъамберимиз (с.а.с.):
«Иман этмегендже, дженнетке кирип оламазсынъыз, бири-биринъизни севмегендже де, иман эткен сайылмазсынъыз», – деп буюргъан (Муслим).
Башкъа бир хадисте: «Муминлер, парчалары бири-бирине багълангъан бир бина кибидир», – буюрып, динимизде бирлик ве бераберликнинъ эмиетини бильдирген (Бухарий).
Бойле хадислер къыскъа, оларны балаларнен берабер эзберлемеге къолайдыр. Ондан сонъ, балаларны къардашлыкъ акъкъында къыскъа ве меракълы икяелернен таныштырмакъ мумкюн. Шу икяелерни джанландырмакъ, саналаштырмакъ да пек гузельдир. Джанландырма эснасында балалар икяелерни даа терен анъламагъа башлайлар, икяенинъ дюньясына далалар. Бир мисаль кетирейик:
«Бир заманда бар экен, бир заманда ёкъ экен, ешиль орманда дёрт садыкъ дост яшай эди: къаплыбакъа, сыгъын, сычан ве къаргъа.
Бир кунь олар бирликте орманда кезгенде, къаршыларына бир авджы чыкъа. Сыгъын бирден къачмагъа башлады, къаргъа коклерге учып кетти, сычан озюне сакъланаджакъ бир тешичик тапты, ве тек заваллы къаплыбакъа юваш олып, къачмагъа етиштирмеди. Авджы оны корип, чантасына ала ве эвине къайта.
Айванлар досту ичюн пек къасеветлендилер. Ве, эльбетте, онъа ярдым этмек, оны авджынынъ элинден къуртармакъ къарарына кельдилер.
– Биз авджыны алдатырмыз! – деп сесленди сычан.
– Сен, сыгъын, ёл ортасында узанырсынъ, къаргъа сенинъ устюне отурып, санки эт ашагъан киби беклейджек. Авджы сизлерни корьгенде, къаплыбакъамызны къалдырыр ве сыгъынгъа чападжакъ. Сыгъын, сен турып, яваш-яваш авджыны орманнынъ там ичине кирсет. Достумыз исе о вакъыт къачып олур.
Бойле де яптылар, ве къаплыбакъаны къуртардылар.
Икяени анълаткъан сонъ, балаларнен «къардашлыкь», «достлукъ» ве «ярдымлашма» акъкъында субетлешмек файдалы олур.
Гульсум Ширинская