Хазрети Несибенинъ бабасынынъ ады Каб, анасы исе Рабабдыр.
Мединедеки мусульманлар Пейгъамберимизнинъ Мединеге келювини пек истей эдилер. Араларындан 75 киши, Пейгъамберимизни давет этмек ичюн, Мекке якъынларында Акъабе деген ерге кельди. Бу ерде Пейгъамберимизнен корюшип, оны Мединеге чагъыраджакъ эдилер. Араларында эки ханым да бар эди. Олардан бири – Несибе эди…
Бир йыл эвельси Севимли Пейгъамберимиз (с.а.в.), Мусаб бин Умейрни Мединеге, Ислямны огретмек ичюн ёллагъан эди. Несибе (р.а.) онынъ весилеси иле мусульман олды. Пек кучьлю бир иман саибеси эди. Бу иманы огърунда эр шейини феда этмеге азыр эди.
Умму Саид онынъ икяесини бойле анълата: «Бир кунь Несибенинъ янына бардым ве «Манъа Ухуд кунюни анълатып олурсынъмы?» – дедим. Бойле анълатты: «Ухуд дженкинде иштирак эттим. Янымда бир савутта да сув бар эди. Ресулюллахкъа якъынджа бардым, сахабелер де янында бар эди. Мусульманлар дженкте гъалебе къазандылар. Амма бираздан мушриклер янъы къуветнен къайттылар. Пейгъамберимизнинъ янындаки сахабелер я шеит ола, я да къача эдилер. Янында пек аз адам къалгъан эди. Онъа бир зарар тиеджегинден къоркътым. Мен де къылычымны алып, онынъ янына кельдим. Акъайым ве огълум да янымда эдилер. Берабер Пейгъамберимизни къорчаламагъа тырыштыкъ».
Несибе, Пейгъамберимизнинъ этрафында бир кобелек киби учты. Пейгъамберимиз исе, онъа: «Эй, Умму Умаре! Сенинъ даянгъанынъ шейге Хабешистан биле даянамаз! Хабешистан биле даянамаз!», – деп, оны макътады.
Энъ ярамаз мушриклерден бири, Ибн Къамра, Пейгъамберимизге буюк бир таш атты. Бу таш Пейгъамберимизнинъ эки тишини къырды ве бетини яралады. Пейгъамберимизни бу алда корьген Несибе (р.а.), бу адамгъа уджюм этти, амма омузындан яраланды. Буны корьген Пейгъамберимиз (с.а.в.), Абдуллахкъа: «Ананънынъ ярасыны сар, – деди, ве – Аллахнынъ берекети сизнен олсун! Ананънынъ дженнеттеки ери, фелянчаларнынъ еринден устюндир. Бабанънынъ дженнеттеки ери, фелянчаларнынъ еринден устюндир. Сенинъ еринъ исе, фелянчаларнынъ еринден устюндир», – сёзлерини къошты. Несибе (р.а.) бу сёзлерни дуйгъанынен, аман: «Эй, Аллахнынъ Пейгъамбери! Меним ичюн дуа эт де, дженнетте санъа къомшу олайым!», – деп риджа этти. Пейгъамберимиз (с.а.в.) эллерини ачып, дуа этти: «Аллахым! Оларны манъа дженнетте къомшу ве аркъадаш эт!». Бу сезлерден сонъ, Несибе (р.а.) буюк севинч ичинде: «Эльхамду лиллях! Бундан сонъ башыма насыл кедер кельсе биле, алдырмам», деди.
Арадан чокъ йыллар кечти, амма Пейгъамберимиз (с.а.в.): «Ухуд дженки куню сагъымда, солумда ве бакъкъан эр тарафымда этрафымда Умму Умарени коре эдим», – деп, бу ханым сахабенинъ косьтерген къараманлыгъыны макътай эди.
Бу джесюр, арслан юрекли ханым Ухуд дженкинде он эки яра алды. Пейгъамберимизнинъ (с.а.в.) буюк къыймет кескени ве даима зиярет эткени Несибе (р.а.), бундан гъайры, Хайбер ве Хунейн дженклеринде де иштирак этти.
Пейгъамберимизнинъ вефатындан сонъра, Мусейлеме деген яланджы бир адам чыкъып, озюни «пейгъамбер» оларакъ илян этти. Эбу Бекир (р.а.) онъа къаршы ордунен чыкъты. Бу ордуда Несибе (р.а.) де бар эди.
Бу къараман къадын къайда ве насыл вефат эткени белли дегиль.
Аллах ондан разы олсун!
ЭМИНЕ Асанова