ЭВЕЛЯ ОЗЮМИЗДЕН МЕСУЛЬМИЗ
[Бисмилляхи’р-рахмани’р-рахим. Ате’муруне’н-насе би’ль-бирри ве тенсевне анфусекум ве антум тетлюне’ль-китаб. Эфеля те’къилюн.]
Мухтерем Мусульманлар!
Пейгъамбер Эфендимиз (с.а.в)нинъ, Меккелилерни тевхидке давет эткени куньлер эди. Юдже Раббимиз, «Башта якъын акърабанъны тенбиеле!» (Шуара, 214.) буюргъан сонъра Аллах Расули, якъынларыны Сафа тепесинде топлады. Олары Аллахнынъ барлыгъына ве бирлигине иман этмеге ве ялынъыз Онъа къуллукъ этмеге чагъырды. Эр бирининъ бу даветни къабул этмеге меджбур олгъаныны сойледи. Даа сонъра севгили къызы Хз. Фатымагъа бакъты ве шойле буюрды: «Яврум! Месулиетлеринъи ерине кетир ве кендинъни атештен къорчала. Яшагъаным муддетче бабалыкъ вазифемни къусурсыз ерине кетиририм. Лякин эсап куню санъа бир файдам токъунмаз.» (Бухари, Менакъиб, 10)
Азиз джемаат!
Эпимиз бир имтиан дюньясында яшаймыз. Ве бир къул оларакъ эвеля озь имтианымызда мувафакъиетли олмамыз керектир. Дюнья ве ахиретте хузургъа къавушмакъ ичюн месулиет шуурынен арекет этмеге меджбурмыз. Кендимизге, Раббимизге ве чевремизге къаршы вазифелеримизни ерине кетирмек керекмиз. Нитеким Аллах Теаля да, Къуран-ы Керимде шойле буюра:
«Эй иман эткенлер! Сиз кендинъизден месульсинъиз. Сиз догъру ёлда олгъанынъыз муддетче далялетке тюшкен кимселер сизге асла зарар бералмаз.»(Маиде, 105)
Къыйметли Муминлер!
Месулиет саиби киши, эр даим вазифе шуурынен яшар. Аяткъа, вакъиаларгъа ве кяинаткъа ибретнен бакъар. Бу дюньяда озьбашына быракъылмагъаныны; эр бир ниметнинъ, эр бир сёзюнинъ, эр бир ишининъ бир кунь эсабы сораладжагъыны гъает яхшы билир. Месулиет дуйгъусы ташыгъан кимсе, аятынынъ эр саасында самимиет ве дюрюстлиги, ахлякъ ве фазилети къушаныр. Ялан, ифтира, ийле, алдатма киби тюрлю ярамайлыкъларнен озюне ве чевресине зарар бермез.
Сайгъылы джемаат!
Месулиетлерининъ фаркъында олгъан киши, кендисини хатасыз коререк кибирге къапылмаз. Башта озь къусурларыны тюзельтмек ичюн гъайрет этер. Озь муасебесини япмакъны быракъып башкъаларынынъ гунахларыны араштырмаз. Аксине башкъаларнынъ хаталарыны ве айыпларыны гизлер. Чюнки Пейгъамбер Эфендимиз (сав) шойле буюргъан: «Ким бир Мусульманнынъ айыбыны орьтсе, Аллах да дюнья ве ахиретте онынъ айыпларыны орьтер.»(Эбу Давуд, Эдеб, 60)
Месулиет шууры булунгъан бир мумин, билир ки; онынъ вазифеси, Ислямнынъ эмир ве ясакъларына риает этерек яшамакътыр. Хеляль харамгъа дикъкъат этмектир. Эр бир янълыш адымы ичюн самимиет ве пишманлыкънен тевбе этмектир. Биле биле гунахта ысрар этмемектир.
Азиз джемаат!
Юдже Раббимиз, «Китапны окъугъанынъыз алда, озюнъизни унутып яхшылыкъны башкъаларына эмир этесинъизми? Акълынъызны къулланмайсынъызмы?» (Бакъара, 44) буюргъандыр. Месулиет шуурынен арекет эткен киши, яхшылыкъны башта озю татбикъ этер. Ахлякъынен, сёзюнен чевресине орьнек олур. Зира шу бир керчектир ки; догърулыкъ ёлунда юрюмеген, башкъаларыны догъру ёлгъа къоялмаз. Ярамайлыкънынъ эсири олгъан, башкъаларыны ярамайлыкътан узакъ тутамаз. Хакъ ве хакъикъатнынъ хызметкяры олмагъан, башкъаларына хакъ ве хакъикъатны огретемез.
Мухтерем Мусульманлар!
Ер юзюнинъ энъ къийметли варлыгъы оларакъ, инсан оларакъ яратылдыкъ. Бу къийметимизни иманымызнен шерефлендирдик. Ойле исе инсанлыкъ ве иман ниметининъ къийметини билейик. Бу ниметлернинъ бизлерге месулиет юклегенини асла унутмайыкъ. Кендимизнен, Раббимизнен, месуль олгъанларымызнен алякъаларымызда самимий олайыкъ. Башта озь месулиетлеримизнинъ фаркъында олайыкъ. Ве эп берабер Раббимизнинъ рызасына къавушмакъ ичюн бар кучюмизнен чалышайыкъ.