ХИДЖАБ ВЕ ОНЫНЪ ЭМИЕТИ
بِسْــــــــــــــــــمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيم
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ذٰلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللّٰهُ غَفُوراً رَّحِيماً
[Бисмилляхи’р-рахмани’р-рахим. Я эййюха’н-небиййю къуль лиэзваджике ве бенатике ве нисаи’ль-муминине юднине алейхинне мин джелябибихинне залике эдна эй юрафне феля юзейне ве кяналлаху гъафура’р-рахима].
Урьметли джемаат!
Энъ гузель шекильде яратылгъан инсан намус ве шерефини къорчаламакънен эмир олунды. Бунынъ ёлларындан бири де айып олгъан ерлернинъ къапатылмасыдыр. Чюнки айып олгъан ерлер къапалы олмагъанда, харамгъа бакъмакъ, флирт, зина ве, атта, къоранталарнынъ дагъылмасы ве миллетнинъ бозулмасына къадар менфийликлерге ёл ачыла, инсан ичиндеки хая, утанув дуйгъусы ёкъ ола. Хая дуйгъусы олмагъан кимседен исе, хайыр кельмез. Севимли Пейгъамберимиз (а.с.) бойле буюргъан: «Хаясы олмагъан кимсе истегенини япсынъ». Яни гунах япмакътан утанмагъан кимсеге, не япса-япсын, онъа энди файда кельмез.
Аврет ерлерининъ корюнмеси динимизде эм акъайлар, эм де къадынлар ичюн харамдыр. Акъайлар мутлакъа кобектен тиз къапакълары къадарки ерлерини къапатмалары керек. Намазда исе, бунынъ янында, устьлерине бол, кениш ве индже олмагъан урба киймелери керек. Къадынлар исе, динимизде бизим махремлеримиз сайыла. Яни озь ана-баба, къардашлары, къартана-къартбабалары, дайы-эмджелери, озь балалары ве акъайлары тышындакилерге харам сайылалар. Бунынъ ичюн олар башкъаларнынъ козьлеринден къорчаланмакъ кереклер. Олар бизге Аллахтан бирер эманеттир, бирер эльмас ташы кибилер. Бу эльмас башкъа инсанларнынъ козьлеринден къапалыдыр ве тек саиби ичюн ачылыр.
Динимизге коре, къадынларнынъ аврет ерлери – бети, эллери ве топукъларгъа къадар аякълары тышындаки бутюн беденлеридир. Бу беденлерини сайылгъан якъынлары тышында кимсеге косьтермелери харамдыр. Къадынлар авретлерини къапатмакъ ичюн устьлерине кийгенлери урбагъа динимизде «хиджаб» деп айтыла. «Хиджаб» арап тилинде къаршы тарафнынъ бер шей корьмемеси ичюн бутюн беденини къапатмасы демектир. Бу бакъымдан эгер урба индже, тар, къаршы тарафнынъ дикъкатыны чеккен, я да къадыннынъ белли бир ерини косьтерген белли эткен олса, о хиджаб озь вазифесини ерине кетирмеген сайыла ве хиджаб олмакътан чыкъа. Айше анамызнынъ ривает эткенине коре, бир кунь татасы Эсма оны зиярет этмеге кельди, устюнде де индже бир урба бар эди. Оны корьген Пейгъамберимиз (а.с.) бетини башкъа тарафкъа айландырып, буюргъан:
«Эй, Эсма! Къадын хайыз яшына кирдими (пишкинликке ириштими), бети ве эллери тышында ич бир ери корюнмемеси керек» (Эбу Давуд). Башкъа бир хадисте ривает этильгенине коре, Пейгъамбер Эфендимиз (а.с.) бир сахабеге бир къач дане без парчасы берип, бойле буюргъан: «Буларнынъ бир къысмыны озюне ал ве кольмек яп. Дигер къысмыны апайына бер, о, озюне хиджаб япсын. Амма онъа айт, бедени корюнмемеси ичюн тюбюнден даа бир шей кийсин» (Эбу Давуд).
Динимиз Ислям акъай ве къадыннынъ тербиесини балалыкътан башлап, ненинъ харам, элял, айып ве савап олгъаныны огрете. Бунынъ ичюн балаларымызны тербие этейик, еди яштан башлап, одаларыны я да, ич олмаса, яткъан ерлерини айырайыкъ. Ана-бабаларынынъ одаларына киреджеклери вакъыт, изин алсынлар. Намаз къылып, къапансынлар. Тышта юргенлери вакъыт, козьлерини харамдан къорчалап, ашагъы бакъсынлар. Хутбемни башындаки аетнинъ манасынен битирем. Юдже Раббимиз бойле буюра:
«Эй, Пейгъамбер! Къадынларына, къызларына ве муминлернинъ къадынларына айт: устьлерине хиджаб кийип, къапансынлар. Бу оларнынъ танылып инджинмемелери ичюн даа хайырлыдыр. Аллах Багъышлайыджы ве Мерхаметлидир» («Ахзаб» суреси, 59).