ХЫРСЫЗЛЫКЪ
بِسْــــــــــــــــــمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيم
وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالاً مِنَ اللّٰهِ وَ اللّٰهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
[Бисмилляхи’р-рахмани’р-рахим. Вес-сарикъу вес-сарикъату фекътау эйдиехума джезаэм бима кесеба некалем миналлах, валлаху азизун хаким].
Азиз джемаат!
Хырсызлыкъ динимизде джезасы Аллах тарафындан къоюлгъан буюк гунахлардан сайыла. Хырсызлыкъ – башкъасынынъ акъкъына кирип, онынъ бир малыны я да шейини гизли ве изинсиз алмакътыр. Шахсиетни ве инсан намусыны харап эткен бу чиркин иш шейтаннынъ инсанларгъа огреткени бир хасталыкътыр. Бойле гунах ишлеген кимсе эм Аллахнынъ, эм де къулнынъ акъкъына кире. О, Раббининъ онъа такъдир эткен рызыкъкъа бой эгмейип, разылыкъ косьтермейип, башкъасынынъ акъкъына къол узаткъан. Хырсызлыкъ – озь эмегинен къазанмайып, инсанны къолай ёлнен харам аш ашамагъа алыштыргъан чиркин бир амельдир. Бойледже рызыкъ тапмагъа тырышкъан кимсе атештен башкъа бир шей къурсагъына толдурмаз. Эм озюни, эм де къорантасыны, балаларыны, оларгъа харам аш ашатып, атешке сюрюклер. Хырсызлыкъны озю япмайып, хырсланылгъан бир шейни алгъан кимсе де бунъа ортакътыр ве хырсызлыкъ гунахыны пайлашыр. Севимли Пейгъамберимиз (а.с.) бир хадис-и шерифинде бойле буюргъан:
«Ким бильгени алда хырсызлангъан бир шейни сатып алса, о (хырсызнынъ) гунахына ве бу ярамай ишке ортакъ олур» (Бейхакъий).
Энъ гузель шекильде яратылгъан инсан шереф саиби ве мукъаддес бир варлыкътыр. Беденининъ эр бир ери мукъаддес ве токъунылмаздыр. Онъа зарар кетирмек де харамдыр. Амма беденининъ бир ери хыянетлик япкъанда, о, мукъаддеслигини джоя ве джеза чекмеге акъ къазана. Бойледже, акъсыз шекильде башкъасынынъ малына къол узаткъан кимсенинъ динимиздеки джезасы – элининъ кесильмесидир. Севимли Пейгъамберимиз (а.с.) бир хадис-и шерифинде бойле буюргъан:
«Къыйметли элини уджуз ве дегерсиз шей ичюн феда эткен кимсеге лянет олсун!»
Мухтерем джемаат!
Акълы еринде олгъан ве пишкинлик чагъына етишкен кимсенинъ, ханефий мезхебине коре, бир динар, яни дёрт грамм алтын я да онынъ къыймети къадар бир шейни, башкъа мезхеплерде исе, учь дирхем, яни докъуз грамм кумюш дегеринде бир шейни хырслагъан кимсенинъ эли мутлакъа кесилир. Амма, фукъаре олып, ихтияджы къадар ачлыкътан ольмемек ичюн хырсызлагъан олса, эли кесильмез. Ривает этильгени киби, сахабийлерден бири Пейгъамбер Эфендимизге (а.с.) хурма хырсызлагъан бир баланы тутып кетирди. Пейгъамбер Эфендимиз (а.с.) балагъа: «Не ичюн хырсызлыкъ яптынъ?» – деп, сорады. Бала: «Ачлыкътан», – деди. О вакъыт Пейгъамберимиз (а.с.): «Йибериниз оны» – деп, балагъа бойле насиат этти: «Тирекке таш атып зарар кетирме. Ерге тюшкенлерни ал!» – деди.
Динимиз Ислям хырсызлыкъ япкъан кимсенинъ бай-фукъаре, шухретли-шухретсиз, акъай-къадын, беяз я да эсмер олгъанына бакъмадан, адалетнен эр кес ичюн айны укюм бере. Пейгъамбер Эфендимизнинъ (а.с.) янына Фатиме адындаки бир апайны кетирип хырсызлыкъ япкъаныны бильдирдилер. Онъа джеза берильмесин деп, Пейгъамберимиз (а.с.) севген Усаме адындаки бир сахабени ёлладылар. Бу хаберни алгъан Пейгъамбер Эфендимиз (а.с.) пек ачувланып, бойле буюрды:
«Эй, инсанлар! Кечкен умметлернинъ насыл ёлларыны шашыргъанларыны билесинъизми? Олар, ичлеринден мешхур ве бай кимселер хырсызлыкъ япкъанда, оларгъа джеза бермейип, фукъаре бириси хырсызлыкъ япкъан вакъытта исе, джеза бере эдилер. Аллахкъа ант этем, Махзум къабилесинден Фатиме дегиль, меним къызым Фатиме хырсызлыкъ япса эди, мытлакъа онынъ элини де кесер эдим» (Бухарий).
Хутбемни башында окъугъаным аетнинъ манасынен битирмеге истейим:
«Хырсыз акъай ве хырсыз къадыннынъ япкъанларына къаршылыкъ, Аллахтан джеза оларакъ, эллерини кесинъиз. Аллах Азиз ве Хакимдир» («Маиде» суреси, 38).