МИРАДЖ
بِسْــــــــــــــــــمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيم
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ
[Бисмилляхи’р-рахмани’р-рахим. Субхане’ллези эсра биабдихи лейлем мине’ль-месджиди’ль-харами иля’ль-месджи’ль-экъса’ллези баракна хавлеху линуриеху мин аятина. Иннеху хуве’с-семиу’ль-басир].
Сайгъылы джемаат!
Юдже Мевлямызнынъ Пейгъамберине (а.с.) ве умметине олгъан энъ буюк эдиелеринден бири «Исра ве Мирадж» муджизесидир. Бу мубарек адисе хиджреттен бир бучукъ йыл эвель олып кечкен эди. О, Пейгъамберимиз (с.а.в.) ве Ислям уммети ичюн пек къыйын ве алимлеримиз «кедер йылы» деп айткъанлары йылдан сонъ керчеклешкен бир адиседир. О кедер йылында эмджеси Эбу Талиб ве, учь кунь сонъра, севгили къадыны Хазрети Хатидже вефат эткен эдилер. Амма, эр бир къыйынлыкъ битеджегини бильдирген Юдже Раббимиз бойле буюра: «Ич шубесиз, эр къыйынлыкънен берабер бир къолайлыкъ бар» («Инширах» суреси, 5-инджи ает).
Бойлеликнен, Аллаху Тааля севгили къулуны теселли этмек ве яныгъыны тындырмакъ ичюн оны янына давет этти. Ич бир къулгъа шу дюньяда къысмет этмейджеги якъынлыкъ косьтерди. Оны бир геджеде Меккедеки Месджид-и Харамдан Къудустеки Месджид-и Акъсагъа «Буракъ» адында, бакъкъаны ерге къадар адым аткъан миниледжек бир яратыкънен алып барды. Ве, Къудусте, бутюн пейгъамберлерге имам эттирди. Иште, бойле узун ёлнынъ бир ан ичинде кечильмеси, шубесиз, буюк бир муджизедир. Бу адисеге динимизде «Исра» деп айтыла.
Пейгъамберимиз (с.а.в.) Къудуске бармадан эвель, Джебраильнен берабер хиджр-и Исмаилде намаз къылдылар. Ёлда Пейгъамберимизни (с.а.в.) бириси чагъырды. Пейгъамберимиз (с.а.в.) онъа бакъмагъа истесе де, Джебраиль онъа: «Кеттик», –деген. Ёлда кеткенде къарт бир апайнен къаршылаштылар. Пейгъамберимиз (с.а.в.) Джебраильден: «Бу ким?», – деп сорагъан. Джебраиль: «Кеттик», –деген. Ёлда кене бир джемаатнен къаршылашкъанлар ве оларнынъ селямларыны алдгъанлар. Даа сонъра Джебраиль (а.с.) бу адиселерни пейгъамберимизге шойле ачыкълагъан: «Сени биринджи чагъыргъан Иблис эди, экинджиси – къарт олгъан апай – дюнья эди, селям берген джемаат исе, Ибрахим, Муса ве Иса пейгъамберлер эди».
Ёлджулыкъта Пейгъамбер Эфендимиз (с.а.в.) бир шейлер сачкъан ве пешинден аман онынъ мейваларыны топлагъан джемаатны корьген. Джебраильден: «Булар ким?», – деп сорагъан. Джебраиль: «Булар муджахитлердир», – деп буюргъан.
Сонъра, башлары ташнен эзильген бир джемааткъа раст кельдилер. Пейгъамбер Эфендимиз, «Булар да ким?», – деп сорагъан. Джебраиль: «Булар намаз къылмагъан кимселердир», – деген.
Сонъра, анджакъ аврет ерлери къапалы олып, айванлар киби отлагъан бир джемаатны корьгенлер. Джебраиль: «Булар зина эткен кимселердир», – деген.
Сонъра, бир ерде, одун топлагъан адамны корьгенлер. Джебраиль: «Бу, эманет алып, ерине кетирмеден, яны-яны эманетлер алгъан кимседир», – деген.
Сонъра, тили ве дудакълары кесильген кимселерни корьгенлер. Джебраиль: «Булар инсанларны фитнеге давет эткен кимселердир», – деген.
Сонъра, кичкене бир тешиктен балабан бир богъа чыкъкъаныны корьгенлер. О богъа кене чыкъкъан тешигине къайтмагъа истесе де, къайтып оламай эди. Джебраиль: «Бу – сёз берип, оны тутып оламагъан кимседир», – деген.
Къудуске барып еткенде, Пейгъамберимизнинъ (с.а.в.) янына эки мелек келип, бирисининъ элинде шарап, башкъасында сют бар эди. Пейгъамберимиз (с.а.в.) сютни алгъан ве мелек онъа: «Сен фытратны (темиз олмакъны) сайладынъ. Эгер шарапны сайлагъан олса эдинъ, сенден сонъра умметинъ ёлуны шашырыр эди», – деген. Пейгъамбер Эфендимиз (с.а.в.) Джебраильнен берабер еди семагъа чыкъып, сырасынен, Адем, Яхья ве Иса; Юсуф, Идрис, Харун, Муса ве Ибрахим пейгъамберлернен (а.с.) корюшкен, эписинен селямлашып, хайыр дуаларыны алгъан. Сонъра эр шейнинъ сонъу олгъан «Сидрет-и Мунтехагъа» къадар баргъанлар. Пейгъамберимиз (а.с.) Мевлямызнен корюшип, Ондан беш вакъыт намаз эмирини, «Аменеррасулю» аетлерини ве Шефаат муждесини алып, дюньягъа къайткъан. Эвине къайткъан вакъытта яткъан тёшеги аля даа сыджакъ эди. Бойлеликнен, шу гедже эмир этильген намаз эр бир мусульманнынъ Раббисинен корюшюви, Онъа юкселиши, мираджы олды.
Иште, бойледже, эр бир мусульманнынъ мираджы, Юдже Раббинен корюшиви, куньде беш кере намаз къылмакънен эмир этильди. Ким бу эмирни ерине кетирсе, санки куньде элли кере намаз къылгъаны киби савап къазаныр. Амма, ким бу эмирни ерине кетирмесе, оны шиддетли бир азап беклей. Юдже Раббимиз шойле буюра: «(Дюньяда) гунах ичинде олгъан кимселерге соралгъанда: «Сиз не ичюн Джехеннемге тюштинъиз?» Олар бойле джевап береджеклер: «Биз намаз къылмай эдик» («Муддессир» суреси, 43).
Хутбемни башында окъугъаным аетнинъ манасынен битирмеге истейим:
«Мухаммед къулуны бир геджеде Месджид-и Харамдан, онъа базы аетлерни косьтермек ичюн, чевресини мубарек эткенимиз Месджид-и Акъсагъа етиштирген Аллах эр тюрлю нукъсанлыкътан узакътыр. О, эр шейни эшитиджи ве корюджидир» («Исра» суреси, 1).
Мирадж гедженъиз мубарек олсун! Намаз къылынъ, Къуран окъунъ ве халкъымыз ичюн, инсанлакъ ичюн дуа этинъ Мевлягъа. Аллах миллетимизнинъ мираджыны корьмеге бизлерге къысмет эйлесин!