16.10.20 — МУМИН: ХАКЪНЫНЪ ТЕМСИЛЬДЖИСИ, АКЪИКЪАТНЫНЪ ДАВЕТЧИСИ
يَا اَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَاَنْذِرْ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ
[Я эййуха’ль-муддессир. Къум феэнзир. Ве Раббеке фекеббир].
Мухтерем муминлер!
Юдже Раббимиз Къуран-ы Керимде, «Муддессир» суресининъ 74/1-3 аетлеринде бойле буюра: «Эй, орьтюнип къапангъан (Ресулим)! Тур ве тенбиеле! Раббинънинъ буюклюгини анълат». Меккеде Ислямнынъ ильк куньлеринде энген бу аетлер Пейгъамбер Эфендимизни, устюне месулиет алып, тевхид динини инсанларгъа анълатмагъа давет эте.
Пейгъамберимизнинъ шереф иле ташыгъаны ве умметине мирас къалдыргъаны бу мукъаддес вазифенинъ ады теблигъдир.
Азиз мусульманлар!
Аллах Къуранда, «Аль-и Имран» суресининъ 3/104-юнджи аетинде: «Сизден хайыргъа чагъыргъан, эйиликни эмир этип, феналыкъны ясакъ эткен бир топлулыкъ олсун», – буюрып, теблигъ вазифесини девам эттирмемизни истей. Айса, токътамадан, болдурмадан инсанларны догъругъа ве догърулыкъкъа давет этмемиз керек.
Раббимиз «Нахль» суресининъ 16/125-инджи аетинде: «(Ресулим!) Сен Раббинънинъ ёлуна икмет ве гузель огютнен чагъыр ве оларнен энъ гузель шекильде куреш!» – буюрып, теблигъ япылгъанда, инсанлар динимизге чагъырылгъанда, акъыл къулланмакънынъ, сабырлы олмакънынъ ве гузель сёзнен анълатмакънынъ эмиетини бильдире.
Къыйметли муминлер!
Эр биримиз теблигъ къадар темсиль иле де вазифелимиз. Яни динге чагъырмакънен берабер, биз динимизнинъ насыл олгъаныны косьтерген инсанлармыз. Анълаткъанымыз юдже дегерлерни яшамакъ, Ислямнынъ укюмлерине, эвеля, озь аятымызда риает этмек, сёзю ве озю бир олмакъ эр бир муминнинъ вазифесидир. Бу мевзуда Раббимизнинъ «Саф» суресиндеки 61/2-3 аетлериндеки тенбиеси пек ачыкътыр: «Эй, иман эткенлер! Не ичюн япмайджакъ шейлеринъизни айтасынъыз? Япмайджакъ шейлеринъизни айтманъыз, бу – Аллах къатында буюк бир нефретнен къаршыланыр».
Азиз диндашларым!
Раббимиз «Фуссилет» суресининъ 41/33-юнджи аетинде бойле буюра: «(Инсанларны) Аллахкъа чагъыргъан, яхшы иш япкъан ве «Мен мусульманларданым», дегенден кимнинъ сёзю даа гузель?»
Бойле бир макътавгъа ляйыкъ олмакъ ичюн, дин-и мубин-и Ислямнынъ сарсылмаз акъикъатларыны анълатмагъа ве акъкъынен яшамагъа тырышайыкъ. «Къолайлаштырынъыз, зорлаштырманъыз. Мужделенъиз, нефрет эттирменъиз» (Бухари, «Илим», 116), – буюргъан Пейгъамберимизнинъ теблигъ методыны орьнек алайыкъ. Эйи ниет иле эйиликни тиклемеге чалышкъанда, фаркъына бармадан, якъып йыкъмамакъ ичюн динге чагъыргъанда шуурлы олайыкъ.
Къыйметли муминлер!
Хутбенинъ сонъунда орталыкъта яйылгъан юкъуджы хасталыкътан эм озюмизни, эм де этрафымызны къорчаламакъ ичюн муминге ярашаджакъ шекильде арекет этейик. Тедбирлерге уймакъ меселесинде косьтерген эмиетимиз ве джиддиетимиз иле нумюне олайыкъ. Ихмалларгъа шаат олгъанымызда, гузеллик иле тенбиелейик. Эпимиз шу хасталыкъ арамызда яйылгъанындан себеп дикъкъатлы олайыкъ. Аллах къатында месулиет, джемиет ичинде де къул акъкъы олгъаныны унутмайыкъ.