СУННЕТНИ ЯШАТМАКЪ
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللّٰهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
[Бисмилляхи’р-рахмани’р-рахим. Къуль ин кунтум тухиббунеллахе феттебиуни юхбибкумуллаху ве егъфир лекум зунубекум. Валлаху гъафуру’р-рахим].
Азиз джемаат!
Аллахнынъ динини керекли киби яшатмакъ ве аякъта тутмакъ ичюн энъ эсас шарт – Пейгъамбернинъ (а.с.) ёлундан кетип, онынъ суннетини яшатмакътыр. Чюнки бу диннинъ джанлы мисали ве юдже Къураннынъ тефсирджиси алемлерге рахмет оларакъ кельген Пейгъамберимиз Мухаммед Мустафадыр (а.с.). Юдже Аллахнынъ адамлардан не истегенини энъ яхшы анълагъан ве Къуранны баштан сонъуна къадар яшагъан да одыр. Бунынъ ичюн бир ерде Пейгъамберимизнинъ (а.с.) суннети керекли киби яшанмай олса, Аллахнынъ дини де керекли киби яшанмай демектир. Аятымызнынъ бутюн эсасларыны косьтерип, эр ишнинъ чыкъыш ёлуны косьтерген Пейгъамбернинъ (а.с.) суннети яшанмаса, о ерни мытлакъа башкъа шейлер толдурыр. Бойлеликнен, япылмасы керек олгъан бир суннетнинъ ерини япылмамасы керек олгъан бир бидат, динде олмагъан ве динге терс кельген бир арекет толдурыр.
Урьметли джемаат!
Яшангъан суннетнинъ кучюклигине я да буюклигине бакъмайып, инсанларнынъ оны къабул этип-этмейджегине керегинден зияде дикъкъат бермейип, эр бир суннетке хусусий шекильде янашып, оны джанлы тутмагъа тырышмакъ керекмиз. Чюнки икмети даа анълашылмагъан бир суннетнинъ аяттан чыкъарылмасы догъру дегильдир. Кеч я да эрте эр бир суннетнинъ икмети огренилип, ортагъа чыкъаджакътыр. Керчек мусульман исе, икметке дегиль, Пейгъамбернинъ (а.с.) ёлуна бакъар, онынъ сёзлерине къулакъ асып, итаат этер. Бойледже, эм бу дюньяда, эм де ахиретте бахтлыкъ къазаныр. Пейгъамберимиз (а.с.) бир хадис-и шерифинде бойле буюргъан:
«Ким меним суннетимни джанлы тутса, мени севген демектир. Мени севген исе, дженнетте меннен берабердир» (Тирмизий).
Дженнетте Пейгъамбернен берабер олмагъа истеген эр кес бу ает ве хадислерни къулакъларына купе этип, даима оларны акъылларында тутмалары керек. Эм де бу бильгилерни, эвеля, озь къоранталарындан башлап, джемааткъа ашламагъа тырышмасы керек. Чюнки аятымызда аткъан эр адымымыз Севимли Пейгъамберимизнинъ (а.с.) бир де бир суннетинен багълана билир. – «Юкъламагъа насыл ятсакъ ве насыл юкъласакъ, уянгъанымызда, не япсакъ ве айтсакъ яхшы олур? Ашагъанымызда, насыл ашасакъ ве нелер айтсакъ файдалы олур? Къомшуларнен, чешит адамларнен мунасебетимиз насыл олмалы? Ана ве бабамызгъа нисбетен насыл олмакъ керекмиз?» – деген суаллерге ве бир чокъ башкъа суальге джевапларны бизлерге Пейгъамберимизнинъ (с.а.в.) Суннети бере. Аллахнынъ дини яшанмагъан ерге исе, Аллахнынъ ярдымы ве севгиси де кельмез. Чюнки Аллах севгисине алып баргъан ёл Пейгъамбернинъ (а.с.) ёлундан кечмекте. Юдже Мевлямыз Къуран-ы Керимде буны бизлерге бойле бильдире:
«Айт, (эй, Мухаммед): «Эгер Аллахны керчектен севген олсанъыз, манъа таби олунъыз, Аллах да сизни севсин ве гунахларынъызны багъышласын. Чюнки Аллах багъышлайыджы ве мерхамет этиджидир» («Ал-и Имран» суреси, 31).
Юдже Мевлямыз бизни бу мубарек ёлдан айырмасын! Амин!