Зияретлернинъ эмиети
وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلاَ
تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا
وَ قَالَ النَّبِيُّ (ص): مَنْ اَحَبَّ اَنْ يُبْسَطَ لَهُ فِي رِزْقِهِ وَ يُنْسَأَ لَهُ فِي أَثَرِهِ فَلْيَصِلْ رَحِمَهُ
Бисмилляхир-рахманир-рахим
{Ве ати зель къурба хакъкъаху вель мискине вебнис-себили ве ля тубеззир тебзира}
Ве къален-небиййу (с.а.в):
{Мен эхаббе эн юбсета леху фи ризкъыхи ве юнсеэ леху эсерихи фель есыль рахимеху}
Мухтерем Мусульманлар!
Мусульманынъ вазифелеринден бириси де зияретлердир. Зияретлер, яни барып корюшмек ве ал-хатыр сорашмакъ, муминлерни Аллах ризасына еткизген гузель арекетлердендир. Мусульманлар, зияретлер себебинен бир-биринен якъынлашалар, араларындаки севги ве ишанч дуйгъуларыны теренлештирелер, бирлик ве къардашлыкъ ичинде яшагъан бир джемаат алына келелер.
Бу джеэттен, эр мусульман, башта ана ве бабасындан башлап, бутюн якъынларыны, къомшуларыны, аркъадашларыны, достларыны, алим адамларны ве хасталарны зиярет этмели. Бундан да гъайры, ибадет ичюн месджитлер, ибрет ичюн къабирлер сыкъ-сыкъ зиярет этильмеси керек олгъан ерлердир.
Зияретлернинъ бир къысмы фарздыр. Бунынъ ичине бир-бирине никях тюшмейджек дереджеде якъын олгъан акърабалар кире.
Зияретлер, акърабалыкъ акъларындандыр. Юдже Раббимиз Къуран-ы Керимде бу акъларгъа дикъкъат этмемизни эмир эте:
“…Акърабалыкъ акъларына дикъкъатсыз олмакътан сакъынынъыз” («Ниса» суреси, 4/1).
“Сой-сопкъа, фукъареге, ёлда къалгъанларгъа акъкъыны бер. (Малыны) исраф этип сепип савурма” (Исра, 17/26)
Пейгъамбер эфендимиз де зияретлешмекни тешвикъ эткен ве зиярет этмекни токътаткъанларны исе, тенбиелей эди. О шанлы Ресуль бойле буюргъан: “Сой-сопунен мунасебетини кескенлер дженнетке кирип оламаз” (Муслим)
“Ким рызкъынынъ боллаштрылмасыны ве эджелининъ кечиктирильмесини истесе, акъраба багъларыны къорчаласын” (Муслим)
“Аллахкъа ве ахирет кунюне инангъан кимсе акърабасына ярдым этсин” (Бухари, Муслим)
“Яхшылыкъларнынъ энъ мукеммели, бир кимсенинъ, баба достуны козетмесидир” (Муслим)
“Акъраба багъларыны къорчалав, гузель ахлякъ ве яхшы къомшулыкъ мемлекетни абаданлаштыра, омюрлерни де арттыра.” (Ахмед)
“Бир кимсе, бир хастаны зияретке кельсе я да Аллах ичюн севген бир кишини зиярет этсе, онъа бир мелек бойле сесленир: “Сен артыкъ гунахлардан темизлендинъ. Аткъан адымларынънынъ савабы да буюктир. (Бунынъ ичюн) Дженнетте сыгъынаджакъ бир ер азырлагъан олдынъ.” (Тирмизи)
Корюнгени киби, Пейгъамбер эфендимиз (с.а.в.) зияретлерге буюк эмиет бере эди. О, асхаб-ы кирамны эв-эв зиярет этип, ал-хатырларыны сорай эди. О, хаста зияретлерине де айры бир эмиет бере эди, мусульман олсун я да олмасын, хасталарны зиярет эте эди.
Аллах Ресулининъ бу арекетини корьген мусульманлар да бир-бирини сыкъ-сыкъ зиярет эте эдилер. Бундан себеп, бизге тюшкен вазифе – зияретлеримизни арттырмакъ. Чюнки, гонъюллерде севги ве къардашлыкъ бинасы зияретлернен къурула.
Къыйметли муминлер!
Билинъиз ки, зияретлерге эмиет бермек, мусульман олмакънынъ керегидир. Зияретлеримизни темиз бир урба иле ве уйгъун вакъытларда япайыкъ. Зияретлерде татлы тилли ве кулер бетли олайыкъ. Хаста зияретлеринде хастанынъ гонълюни котермеге тырышайыкъ ве шифа тилейик. Бир де бир себептен давет ве зияретке барып оламасакъ, телефон я да башкъа бир васытанен багъланайыкъ. Унутманъыз ки, зияретлер Аллахнынъ разылыгъына, Пейгъамбер эфендимизнинъ де шефаатына къавушмакъ ичюн бир себептир.