Бисмилляхи’р-рахмани’р- рахим. Ве мей-йесилляхе ве расулеху ве етеадде худудеху юдхильху наран халиден фиха ве леху азабум мухин.
Азиз джемаат!
Динимиз Ислям эр бир гунахнынъ аркъасындан тёвбе этип, салих амель ишлемемизни эмир буюра.
Эгер гунах кичкене ве ич бир кимсеге анълатылмагъан олса, Юдже Раббимиз яплыгъан саваплы ишимизнен о гунахны силер. Амма, бунынъ янында динимиз, бир де, япылгъан кимер къабаатлар къаршылыгъында белли джезаларнынъ берильмесини де такъдир этти. Бу джезалар шериат укюмлерининъ «Укъубат» болюми ичинде ер алып, эки ана эсаста ачыкълана: Биринджиси – Аллах тарафындан бельгиленген джезалар. Булар: «хадд» – япылгъан гунах къаршылыгъында адамгъа белли микъдарда сопа джезасыны бермек я да оны идам этмек, ве «къысас» – бир кимсеге япкъан зулумына айны зулумнен къаршылыкъ бермек я да диет (бир бедель) къаршылыгъында онынъ афу этильмеси. Экинджиси, къады тарафындан бельгиленген «тазир» джезасы. Бунынъ микъдары шариат тарафындан бельгиленмеген. Джезасы япылгъан гунах я да зулумгъа коре, аят шартлары козь огюнде тутуларакъ, къады тарафындан тайин этиле. Анълашылгъаны киби, бу джезалар айры-айры шахыслар я да инсанлар тарафындан берильмей. Берильмеси ичюн Ислям девлетининъ ве къадынынъ олмасы шарттыр.
Бойле экен, шуларны унутмамакъ керек:
1) Бир гунах ичюн джезасынынъ берильмеси Аллахнынъ эмиридир, бир де бир адамнынъ иши дегиль;
2) Бельгиленген сынъырлар ичинде къалып, тек керекли микъдарда джеза берильмели. Аллах бельгилеген сынъырларны кечип, инсангъа зулум япмамалы;
3) къадынынъ сёзю динъленильмели ве келе биледжек зарарнынъ джезадан даа буюк олмамасы ичюн чалышылмалыдыр. Сайгъылы джемаат! Бир кимсе акъкъында укюм кестиреджегимизде я да джеза береджегимизде, ашыкъмайыкъ. Яхшы этип тюшюнейик, догъру япамызмы, ёкъса, сонъунда пешман олурмыз. Бизнен берабер бир Аллахкъа ве Пейгъамберге иман этип, бир къыблагъа ёнелип ибадет эткен кимсени текфир этмейик. Афсус ки, кунюмизде кимер мусульманлар къолай-къолай башкъа бир мусульмангъа «сен кяфирсин», – деп, укюм кесе билелер. Пейгъамберимиз (а.с.) бир хадисте бойле буюргъан: «Учь шей иманнынъ аслындандыр:
1. «Ля иляхе илляллах» айткъан кимсеге уджюм этмемек, япкъан бир гунахы себебинен оны текфир этмемек, япкъан бир амелинден себеп Ислям тышына атмамакъ;
2. Мен пейгъамбер оларакъ ёлланылгъан вакътымдан башлап, Деджджалнен дженкле-шиледжек куньге къадар оладжакъ дженклерде иштирак этмек. Буны имамнынъ залым я да адиль олмасы токътатмаз; ве 3. Къадерге иман» (Эбу Давуд). Кимнинъ Аллах къатында даа устюн ве даа севимли олгъаныны Аллахтан башкъа ич бир кимсе бильмей. Ве, бельки де, сёггенимиз, текфир эткенимиз я да элимизни котергенимиз кимсе Аллах къатында бизден даа устюндир. Пейгъамбер Эфендимиз бир къудсий хадисте бойле буюргъан эди: «Къулумнынъ янында устюнлик косьтерген кимсени джеэннемге атарым, къулумны исе, дженнетке къоярым». Хутбемни башында окъугъан аетимнинъ манасынен битирмеге истейим: «Ким де Аллахкъа ве пейгъамберине (а.с.) къаршы келип, Аллах къойгъан сынъырларны кечсе, Аллах о кимсени эбедий янаджагъы джеэннем атешине къояр. О кимсе ичюн алчалтыджы азап бар» («Ниса» суреси, 14.) Раббим бизлерни бир кимсе акъкъында ярамай укюм кесип, зарар кетирмектен къорчаласын. Бир-биримизге агъа-къардаш олмакъны насип этсинъ. Амин!