Бисмилляхи’р-рахмани’р- рахим. Иннема емуру месаджиделлахи мен амене билляхи вель-евми’ль-ахири ве экъаме’с-саляте ве ате’з-зекяте ве лем ехше илляллах, феаса уляике эй йекуну мине’ль-мухтедин.
Азиз джемаат!
Юдже динимиз джамилерге ве оларны яшаткъан джемааткъа пек буюк эмиет айыра. Чюнки олар бир-бирини тамамлагъан эки муим унсурдыр. Бунынъ ичюн Пейгъамберимиз (а.с.) Мединеге кочип кельгенде, эвеля, джами къурулмасындан башлагъан эди. Аллахнынъ эви къурулып битти, ондан сонъ озюне эв къургъан эди. Чюнки, эвеля, ахиретини, сонъра дюньялыгъыны тюшюне эди. Бойледже, иман, ибадет, ихляс ве самимиетнинъ яйылмасынъа себеп оладжакъ джами меркезли медениет инша этильди. Пейгъамберимиз (а.с.) мал, мульк ве дюньягъа багълы бир медение къурмагъан. О, ахирет ичюн чалышкъан кимсе эм бу дюньяда, эм де ахиретте бахтлы оладжагъыны биле эди.
Сайгъылы джемаат!
Алимлеримиз дин ве иманнынъ къорчаланмасы ичюн учь эсаскъа дикъкъат чеккенлер, булар:
1) Аллахынъ эмирлерини ерине кетирип, ясакъларындан узакъ турмакъ;
2) Мабет, месджит ве джами киби муэссеселерни къурып, топлумны тербиелеп етиштирмек;
3) Дин ве иманнен алякъалы муэссеселерни яйгъынлаштырмакъ.
Пейгъамбер Эфендимиз (а.с.) джами къургъан кимсе ичюн Юдже Аллах тарафындан дженнетте бир сарай бериледжегини бизлерге мужде эткен. Амма, эльбетте, джемаат олмаса, джамининъ де эмиети къалмаз. Бунынъ ичюн, джамиден эвель, джемаатнынъ бар олувы ве бирлиги муимдир. Динимиз джамилерде Аллахны эп берабер анъып, Онъа эп берабер ибадет этмекни эмир буюра, къаршы кельген, фитне ве фесаткъа себеп олгъан кимселерни азарлай ве бу ишни ясакъ эте.
Бунен алякъалы Юдже Китабымыз бойле буюра: «Аллахнынъ месджитлеринде; Онынъ ады анъылмасынъа маниа олгъан, оларнынъ (джамилернинъ) харап олмасы ичюн тырышкъандан даа залым ким бар? Къоркъа- къоркъа кирмелеринден башкъа чарелери ёкътыр. Дюньяда алчакълыкъ, ахиретте исе, оларгъа азап бар» («Бакъара» суреси, 114).
Азиз джемаат! Пейгъамберимиз (а.с.) джамиге кельмеген кимселерни зиярет этип, хаста олып-олмагъанларыны огренмеге тырыша эди. Мусульманларны тек бир беденге ошатып, агъа-къардаш япты ве бу къардашлыкъ асырлар ичинде девам этти. Шимдиге къадар минарелерден юксельген эзан сеси бу топракъларны даима Ислям ве иман нурунен толдурмагъа чалышты. Айса, Раббимизнинъ бу даветини къабул этип, джамилеримизни текрардан къурып яшатайыкъ, джемаатнен намазларымызны къылмагъа гъайрет этейик. Пейгъамберимиз (а.с.) бойле буюргъан эди: «Джемаатнен япылгъан намаз тек башынъа япылгъан намаздан 27 дередже даа фазилетлидир» (Бухари). Башкъа бир хадисте исе, бойле буюргъан: «Бир кимсе энъ яхшы шекильде абдест алса ве садедже намаз ичюн джамиге кетсе, джамиге къадар аткъан эр адымы онынъ дереджесини юксельтир ве гунахыны силер» (Эбу Давуд).
Хутбемни башында окъугъан аетимнинъ манасынен битирмеге истейим. Юдже Раббимиз Къуран-ы Керимде бойле буюра: «Аллахнынъ месджитлерини тек Аллахкъа ве ахирет кунюне иман эткен, намаз къылып, зекят берген ве Аллахтан башкъа кимседен къоркъмагъанлар яшаталар. Иште, булар хидаетке иришкен кимселердир» («Тёвбе» суреси, 18).