Бисмилляхи’р-рахмани’р-рахим. Ве аширухунне биль-маруфи феин керихтумухунне феаса эн текраху шейэн ве еджалеллаху фихи хайран кесира.
Сайгъылы джемаат!
Юдже Раббимиз кяинатта эр шейни чифт яратты ве бунда бир чокъ ибретлер бар этти. Аллаху Тааля Къуран-ы Керимде бу меселени бойле ачыкълады: «Тюшюнип ибрет алманъыз ичюн эр шейни чифт (эркек ве къадын) оларакъ яраттыкъ» («Зарият» суреси, 49 ает). Бунынъ ичюн бири, дигери олмадан, тюшюнильмез. Эркекнен къадын бир-бирине ихтиядж дуйып, бир бутюнлик мейдангъа кетирелер. Бу бутюнлик севги, мерхамет ве анълайышнен багълы олып, белли бир кунь я да адисенен багълы оламаз. Бу ал, омюр бою сюрер ве аятнынъ эр бир куню деген къазанып, даа чокъ сайгъы, урьмет ве севги ичюн весиле олур. Чюнки дюнья аяты омюр аркъадашы олмадан тюшюнилемез, айса, омюримизни дарылмакъ, кусьмек ве нефрет этмекнен кечирип, эм озюмизнинъ, эм башкъаларнынъ аятларыны къарартмайыкъ.
Хаталар бар исе де, мумкюн олгъаны къадар, энъ гузель шекильде тюзетмеге тырышайыкъ. Бу мевзу черчивесинде Пейгъамберимиз (а.с.) бойле муим сёзлер буюргъан эди: «Мумин бир кимсе апайына нефрет дуймасын. Чюнки онынъ бир тарафындан хошланмаса биле, хошлангъан башкъа бир тарафы мытлакъа бардыр» (Муслим).
Азиз джемаат!
Бир-бирини танымагъан эки адамны бир-бирине севдирген Юдже Раббимиздир. Иште, бу мукъаддес адисе де Раббимизнинъ бар олмасыны косьтере: «Сизин ичюн озлеринизден, оларгъа къаршы сыджакълыкъ дуйманъыз ичюн къадынлар яратмасы, Онынъ бар олувынынъ делиллериндендир. Аранъызгъа севги ве мерхамет къойду. Шупесиз бунда тюшюнген къавим ичюн бирчокъ ибретлер бардыр.» («Рум» суреси, 21 ает).
Раббимизден кельген бу гузель ве темиз дуйгъу ичюн шукюр этип, берильген эманетке де саип чыкъмакъ шарттыр. Пейгъамбер Эфендимиз (а.с.) бу хусусны бойле къайд эткен эди: «Къадынларынъыз акъкъында Аллах-тан къоркъунъыз. Шубесиз, олар, янларынъызда ярдымджыларынъыз-дыр. Оларны Аллахнынъ эманети оларакъ янынъызгъа алдынъыз» (Эбу Давуд, Ибн Мадже). Башкъа бир хадисте де Пейгъамберимиз (а.с.) бойле буюргъан: «Сизинъ энъ хайырлынъыз къадынлары ичюн энъ яхшы олгъанынъыздыр. Мен де озь къорантам ичюн энъ хайырлы олгъан кимсем. Тек яхшы кимселер къадынлар ичюн яхшы арекет этелер, ве тек ярамай кимселер олар ичюн ярамай арекет эте» (Тирмизий, Ибн Мадже). Хутбемни башында окъугъан аетнинъ манасынен битирмеге истейим. Юдже Раббимиз бойле буюра: «Къадынларнен яхшы яшанъыз. Бегенмеген бир шейинъиз олса биле, билинъиз ки, бегенмегенинъиз бир шейде Аллах бир чокъ хайыр бар эткендир» («Ниса» суреси, 19 ает). Аллахнынъ эмирини ерине кетирип, къадынларнынъ акъларыны къорчалап, оларнен севги ве мерхамет ичинде яшайыкъ.